สายสมรพูดข่มอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ต่อปากต่อคำก็ได้ทีข่มยิ่งขึ้นไปอีก
“ค่ะ”
“ดีมาก ตากผ้าเสร็จตามไปที่ห้องน้ำ ฉันจะไปนั่งรอที่โน้น อย่าอู้เชียวล่ะ สำนึกบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนเสียบ้าง” สายสมรยังจีบปากจีบคอพูด ไพรหอมได้แต่เงอะงะ หวาดๆ กับท่าทีเกรี้ยวกราดไร้เหตุผลของอีกฝ่าย แต่เธอไม่ใคร่ที่จะมีเรื่องกับใคร เพราะไม่อยากทำให้เขมิกาและขุนพลต้องมีเรื่องทุกข์ร้อนใจ อะไรที่ยอมได้เธอก็เลยยอมๆ ไป ไม่อยากมีปัญหาหรือมีเรื่องกับใคร เธอเหนื่อยล้าทั้งกายทั้งใจ จนไม่อยากสู้รบปรบมือกับใครให้ต้องเดือดร้อนไปมากกว่านี้
ไพรหอมถูกใช้ให้ขัดห้องน้ำจนเหงื่อโชก ได้พักแค่แป๊บเดียวก็ต้องไปช่วยงานในครัวต่อ ดูเหมือนทุกคนจะสามัคคีกันโยนงานมาให้เธอด้วยความพร้อมเพรียง ยิ่งเธอไม่มีปากเสียงยิ่งแล้วใหญ่ กลับยิ่งถูกข่มขู่ใช้งานเยี่ยงทาส
สายสมรเดินกระแทกเท้าเข้ามาอย่างวางอำนาจ สายตาของนางจิกกัดและไม่เคยเป็นมิตรกับใคร
