เวลาสามทุ่มเศษฟิโอดอร์ก้าวเข้ามาในห้องนอนตมิสา หญิงสาวนั่งอยู่บนเตียงนอน และเจ้าตัวกำลังจริงจังกับการเล่นเกมในมือถือ
“เยส”
ท่าทางดีใจราวกับถูกรางวัลใหญ่ของตมิสาทำให้รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างร่างเล็กที่ยังกำมือถือเอาไว้แน่น
“เล่นแต่เกม”
“อุ้ย นายเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรมิไม่เห็นรู้เรื่องเลยค่ะ”
“ก็เธอมัวแต่เล่นเกม”
ได้ยินเขาบอกแบบนั้นตมิสาก็ยิ้มแหย ก่อนที่มือถือในมือของหญิงสาวจะถูกดึงออกไปด้วยฝีมือของฟิโอดอร์ เขาวางมันไว้ที่โต๊ะเล็กข้างเตียง ก่อนจะตรึงสายตาไว้ที่ใบหน้าของหญิงสาว แล้วเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันขอถามอะไรหน่อย”
“คะ”
ตมิสาเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหลาที่ห่างออกไปไม่มานักอย่างงุนงงตอนที่เห็นความลังเลคล้ายไม่แน่ใจพาดผ่านนัยน์ตาสีเทาอมฟ้าคู่นั้น หากแต่เพียงแว่บหนึ่งก่อนจะเลื่อนหายไป
“เธอคิดยังไงถ้าวันหนึ่งได้เจอกับพ่อ”
“เอ๊ะ
