ตมิสาหยุดเท้าตรงบ้านเช่าที่เธอกับเกริกพลใช้ซุกหัวนอนมาเป็นเวลาหลายปี หญิงสาวทราบว่าบอริสเดินตามมาด้วย คงเป็นเพราะคำสั่งของฟิโอดอร์ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรือไม่พอใจแต่อย่างใด ร่างบางหยุดเท้าตรงหน้าประตูบ้านที่ยังคงถูกล็อคกุญแจเอาไว้
“ลุงเกริกหายไปไหน”
คิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตากลมโตขมวดมุ่น ก่อนจะตัดสินใจไปสอบถามจากเจ๊แป้นเจ้าของห้องเช่าซึ่งบ้านของเจ๊แป้นอยู่กลางซอย ตมิสาขยับเท้ามาเรื่อยๆ โดยมีบอริสเดินตามมาห่างๆ จนกระทั่งหยุดเท้าตรงหน้าร้านของเจ๊แป้น ซึ่งเป็นร้านขายของชำแห่งเดียวในย่านนี้
“เจ๊แป้น เห็นลุงของฉันบ้างไหมจ๊ะ”
เจ๊แป้นละสายตาจากข้าวของที่กำลังจัดอยู่ ขยับแว่นสายตาแล้วมองรอดแว่นว่าเจ้าของคำถามคือใคร พอเห็นว่าเป็นตมิสาก็รีบสาวเท้าออกมาหน้าร้านทันที
“ว่าไงจ๊ะเจ๊แป้น เจอลุงของฉันบ้างไหม”
“เจอสิ เมื่อสองวันก่อนมันแวะมานี่ บอกว่าจะลงไปทำงานที่ใต้ เห็นว่าเพื่อนเก่าเพื่อน
