แกร๊ก…
เสียงประตูห้องถูกปลดล็อคโดยไร้การเคาะอย่างที่ควรจะเป็นทำให้ตมิสาเดาได้ไม่ยากว่าคนที่กำลังเดินเข้ามาเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากเจ้าของคฤหาสน์หลังงามอย่างฟิโอดอร์ ตมิสาที่กำลังจัดข้าวของใส่ตู้เสื้อผ้า รีบเลื่อนบานประตูปิด แล้วขยับเท้ามาหยุดตรงหน้าอีกฝ่ายที่เพิ่งจะเดินมาถึงกลางห้อง
“นายคะ”
“อันนาบอกว่าเธอซื้อของหมดไป 2,500 บาท ฉันขอดูของที่เธอซื้อมาหน่อย”
แม้จะงุนงงอยู่นิดหน่อย แต่ตมิสาก็ยอมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วเลื่อนบานประตูออกให้ฟิโอดอร์ได้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน ระหว่างนั้นหญิงสาวก็พูดขึ้นว่า
“นายคะแบบว่ามิขอยืมเงินสักหมื่นสองได้ไหมคะ พอดีคุณบอริสเขาจ่ายค่าเช่าบ้านให้ก่อน มิเลยว่าจะยืมเงินนายไปคืนให้เขาก่อน แล้วมิค่อยหาเงินคืนให้นาย มิเกรงใจคุณบอริส ได้ไหมคะนาย”
ตมิสาพูดออกไปด้วยท่าทางประหม่า ความกล้าทั้งหมดที่มีถูกรวบรวมมาใช้ ความละอายใจถูกพับเป็นเอาไว้ก่อน ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เ
