“มี่อิง เจ้าเลิกก่อกรรมเสียที มิรู้หรืออย่างไรว่าเจ้ากำลังเล่นกับสิ่งใด หากเกิดอะไรขึ้นกับแม่ทัพเฉิงคนจากวังหลวงย่อมมิปล่อยเจ้าไว้ให้เป็นเสี้ยนหนามแผ่นดิน”
“ข้าไม่กลัว! คนจากวังหลวงหรือเป็นเพราะเจ้าห่วงเขากันแน่ มาวันนี้ก็ดีแล้วจะมาเป็นพยานให้กับข้าในการขึ้นเป็นประมุขคนใหม่ของพรรคบุปผาสวรรค์และจะได้เป็นประจักษ์พยานความตายของพวกเจ้าและคนที่ตั้งตนเป็นปฏิปักษ์ต่อประมุขคนใหม่นั่นอย่างไรเล่า”
“คนอย่างเจ้ามิมีความเหมาะสมพอ” เหมยเหม่ยก้าวขึ้นมายืนเคียงข้างฟางซิน “เจ้ามันคนโลภ คิดการใหญ่และหักหลังได้แม้แต่พวกพ้อง เจ้านั่นล่ะที่วางยาพิษท่านเพ่ยหลินแล้วยังจะมีหน้าตั้งตนขึ้นเป็นประมุขพรรคคนใหม่อีกอย่างนั้นรึ”
คำพูดของเหมยเหม่ยที่ดังก้องทำให้สาวกพรรคมารต่างครางฮือขึ้นพร้อมกัน หลายคนก้าวถอยหลังและหันไปพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ มี่อิงมองไปรอบห้องโถงใหญ่ที่บัดนี้คนในพรรคมองนางด้วยสายตาหวาดกลั
