คำพูดของจิ้นเหอทำให้สีหน้าของคนฟังแปรเปลี่ยน มี่อิงบังเกิดความคับแค้นเมื่อถุกจี้เข้าจุดเจ็บและมันทำให้นางไม่อาจระงับความเดือดดาลที่สุมในใจเหมือนไฟคอยผลาญได้ นัยน์ตาของนางวาวโรจน์ดังเพลิงฉายแสง มี่อิงโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้แม่ทัพหนุ่มและเหยียดยิ้มพร้อมเค้นเสียงลอดไรฟันหากก็เบาเพียงนางและจิ้นเหอได้ยิน
“ใช่! ข้ามิปฏิเสธว่าข้าเกลียดนางขนาดไหน ฟางซินได้ทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งข้าต่างหากที่สมควรได้ไปจากท่านแม่ที่มีใจรักอาธรรม์ ให้นางฝึกวิชาจำคัมภีร์ยุทธ์ที่คนทั้งยุทธภพตามหายังมิพอแต่ยังมอบตำแหน่งประมุขพรรคให้นางครอบครอง ข้าจึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ชื่อของฟางซินมัวหมอง ใส่ร้ายนาง ป้ายสีความผิดทุกอย่างที่นางมิได้ทำเพื่อให้เป็นที่เกลียดชังของคนทั้งยุทธภพ”
มี่อิงระบายความเจ็บแค้นหากนางไม่รู้เลยว่ามันทำให้จิ้นเหอเริ่มฉุกนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวจากที่ได้ฟังทีละน้อยจนความรางเลือนในใจเ
