จิ้นเหอซึ่งอยู่ในท่านั่งหลังติดกำแพงหิน มือทั้งสองถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็กภายในคุกใต้ดินที่มีเพียงแสงคบเพลิงส่องสว่างในความหมองมัวลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจประตูกรงขัง เขาเห็นหญิงงามในชุดเสื้อคลุมสีแดงสามถึงสี่คนยืนอยู่หน้าประตู หนึ่งในนั้นก้าวเข้ามาและกล่าวขึ้นว่า
“ลุกขึ้น แม่ทัพเฉิง!”
เสียงนั้นห้วนสั้นแต่กังวาน ที่จริงเขารู้สึกตัวนานแล้วแต่ยังคงหลับตาเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาก่อนหน้าถูกจับตัวกลับมายังพรรคบุปผาสวรรค์และถูกจองจำในคุกใต้ดินไม่ต่างกับนักโทษในคุกหลวงในห้วงเวลาที่ผ่านมาไม่ต่ำกว่าเจ็ดราตรี
“จะพาข้าไปไหน?”
“วันนี้เป็นวันสำคัญ จะมีการแต่งตั้งประมุขพรรคคนใหม่ขึ้นแทนนางมารหมื่นบุปผา”
เขาหรี่นัยน์ตา “แต่งตั้งประมุขพรรคอย่างนั้นรึ...ไฉนจึงต้องเอาเชลยอย่างข้าเข้าร่วมพิธีด้วยเล่า จะกลายเป็นลางร้ายของประมุขคนใหม่เสียเปล่าๆ”
“จะตายแล้วยังปากดีอีกรึ...บอกให้ท
