จิ้นเหอฉวยจังหวะที่ไป๋เจี้ยนพลั้งเผลอเพียงเวลาพลิกฝ่ามือดึงโซ่ตรวนที่พันธนาการข้อมือรวบปลายกระบี่ที่จ่อลำคอแล้วหมุนมันอย่างรวดเร็วก่อนกระชากจนกระบี่หลุดจากมือของเทพยุทธ์กระบี่ขาวแต่ไป๋เจี้ยนนั้นคือผู้เจนจัดในการยุทธ์ เขาซัดฝ่ามือใส่แม่ทัพหนุ่มที่หลบหลีกได้ทันแต่ก็รับมือได้เพียงสองกระบวนท่าด้วยมือทั้งสองถูกล่ามโซ่ไว้ทำให้ไม่ถนัดถนี่ในการประมือกับศัตรูก่อนถูกเจ้าสำนักเฟิงอี้กระแทกฝ่ามือทรงพลังเข้าที่หัวไหล่ร่างกระเด็นไปล้มตรงหน้าฟางซินที่รีบเข้าไปประคองร่างสูงนั้นท่ามกลางสายตาของสาวกพรรคมารที่ต่างแตกตื่นอยู่ภายในห้องโถงพิธี
“จิ้นเหอ...ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”
ฟางซินถามด้วยความเป็นห่วงขณะจิ้นเหอหยัดกายขึ้นยืน น่าประหลาดที่ฝ่ามือทรงพลังของไป๋เจี้ยนทำให้เขาเจ็บหน่วงที่ไหล่แต่ก็สามารถทรงกายได้เพราะหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงต้องแน่นิ่งเพราะฤทธิ์ลมปราณอันรุนแรงนั่นแน่แท้
“ข้ามิเป็นไร...แต่เจ้า...”
เขาจ
