“ฟางซิน...เจ้าอาจจะฆ่าข้าเสียตอนนี้”
“ไม่...ท่านต่างหากที่ทำให้ข้าทรมาน”
“ยิ่งอยู่ใกล้เจ้าข้าก็ยิ่งทรมาน”
“เราต่างทุกข์เหมือนกัน...จิ้นเหอ...ข้ามิรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร”
“อะไร...”
“หลังจากนี้”
คำตอบของหญิงสาวทำให้เขาชะงักชั่วขณะ แล้วคำกล่าวของไป๋เจี้ยนก็ดังขึ้นในมโนนึกของแม่ทัพหนุ่มอีกครั้ง
“หากนางมีความรักหรือต้องสูญเสียพรหมจรรย์ร่างกายของนางจะแตกสลายด้วยกำลังภายในแตกซ่านและพลังมหาศาลที่มีจะค่อย ๆ ทำลายตัวนางเอง”
“จิ้นเหอ...ท่านเป็นอะไร?”
ฟางซินกระซิบเสียงปร่าเมื่อเห็นเขาเงียบงันราวกับมีเรื่องครุ่นคิดพลางไล้ปลายนิ้วบนสันกรามแกร่ง ชายหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากัน
“ฟางซิน...บอกข้าได้ไหมว่า วันนั้นที่เจ้าถอนพิษให้ข้า เจ้าทำเช่นไร”
เขากระซิบถามกลับและหญิงสาวนิ่งเงียบไปก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วมาแตะบนปากของเขาเบา ๆ และกระซิบตอบว่า
“ข้าทำแบบนี้”
อีกคราที่นางยกศีรษะขึ้นและป้อนปรนจุมพิตบนริมฝีปาก
