ฟางซินผละจากจิ้นเหอเพื่อจะเข้าไปหานางมารดอกไม้เงินแต่กลับถูกหยางเซิงไต้ซือขวางไว้ด้วยไม้เท้า ไต้ซือเฒ่าส่ายหน้า
“ปล่อยให้นางได้ทำตามความต้องการของนางเถิด”
“แต่ท่านไต้ซือ...”
หยางเซิงส่ายหน้าทว่ากลับมีรอยยิ้ม “ความโลภของมนุษย์นั้นแท้จริงถูกดับด้วยความโลภมิใช่สิ่งใด ความโลภเสมอเพลิงผลาญฉันใดก็จักต้องดับด้วยการปล่อยให้เพลิงเผาผลาญตัวเองให้มอดไหม้ไปจนหมดสิ้นฉันนั้น”
“จริงอย่างท่านไต้ซือว่านะฟางซิน” หวังซื่อก้าวเข้ามา “ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าหากนางได้เป็นประมุขพรรคมารสมใจแล้วจะทำอย่างไร”
ทุกคนหันกลับไปยังบัลลังค์ทองงาช้างที่วางอยู่เบื้องสูงจากที่นั้น มี่อิงถอดเสื้อคลุมตัวเดิมออกและสอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในแขนเสื้อคลุมตัวใหม่ที่คนของนางคอยรับใช้ก่อนจะรับผมปลอมประดับมาลาขนาดใหญ่อันวิจิตรงดงามด้วยมณีหลากสีและปิ่นดอกไม้ตระการตามาไว้ในมือ นางมารดอกไม้เงินจับจ้องไปยังทุกคนที่ยืนเบื้องล่างพลางลั่น
