“แต่ท่านแม่...หากปล่อยให้พรรคไร้ประมุขนานไปอาจทำให้ศัตรูมองเห็นจุดอ่อนและเข้าโจมตีเราได้”
มี่อิงแทรกขึ้นแต่เพ่ยหลินกลับมีสีหน้าเรียบเฉย
“บอกตามตรงว่าตอนนี้ข้ายังมิเห็นใครเหมาะสมต่อการขึ้นนั่งบัลลังค์ทองงาช้างของพรรคบุปผาสวรรค์ สำหรับข้าแล้วนับจากนี้ไปอีกแรมเดือนหรือปีก็ยังมิสายไปกับการที่จะมอบหน้าที่อันสำคัญให้ใครเข้ามาแทนฟางซิน”
คำตอบอันเด็ดเดี่ยวทำให้มี่อิงต้องสงบปากลงโดยพลัน นางมารดอกไม้เงินได้แต่เก็บความเจ็บใจเอาไว้ ปล่อยให้เก้าอี้ประมุขว่างอีกนานเช่นนั้นรึ...อย่าหวังเลยว่าจะยื้อเวลาต่อไปอีกนานเพราะนางเองกำลังอดรนทนไม่ไหวที่จะได้ครอบครองเสื้อคลุมและมาลาประมุขพรรคบุปผาสวรรค์รวมทั้งบัลลังค์ทองงาช้าง ทุกอย่างต้องเป็นของนางโดยมิต้องได้รับความยินยอมจากใครหน้าไหนทั้งสิ้น!
“ค่ะ...ท่านแม่”
มี่อิงก้มหน้าเสมือนว่ายอมรับแล้วถอยกลับไ
