สามวันต่อมา...
เอี๊ยด!
เสียงรถสปอร์ตราคาแพงถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าตึกคณะบริหารมหาวิทยาลัยชื่อดังด้วยความรวดเร็ว
“ขอบคุณนะแทนไท” เสียงหวานของร่างเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งข้างคนขับบอกอีกคนพร้อมกับทำท่าจะเดินลงจากรถหรู ทว่าก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ๆ มือหนาของคนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับเอื้อมเข้ามาคว้าเข้าที่เรียวแขนเล็ก
“วันนี้ไม่ได้มารับ กลับเองได้ใช่ไหม” เจ้าของใบหน้าหล่อมองหน้าถามร่างบางขึ้น เนื่องจากวันนี้เขาติดธุระสำคัญเกี่ยวกับโปรเจกต์ที่ช่วงนี้กำลังอยู่ในช่วงร่างรายละเอียดต่างๆ ทำให้แทนไทไม่สามารถที่จะมารับคนตัวเล็กได้ เซอร์เวย์เองก็ไม่ว่างเพราะวันนี้พวกเขาไม่มีเรียน
“อื้ม กลับได้สิ เมื่อก่อนเราก็กลับเองอยู่บ่อยๆ” ริมฝีปากบางอมชมพูยิ้มตอบกลับเพื่อนตัวสูงไปเสียงใส
“อืม อนุญาตให้กลับห้องตัวเองได้”
“ห หื้อ?” ดวงตากลมโตชะงักมองหน้าคนด้านข้าง
“ทางกลับคอนโดฉันมันไกลกว่า วันนี้เธอกลับห้องตั
