ตั้งแต่วันที่เจอหน้ากันอีกครั้งคนเจ้าเล่ห์อย่างพรูฟก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียโอกาส ไม่พลาดที่จะตัดติดกับเมษาเหมือนตังเม ไม่ปล่อยให้เธอห่างสายตาเลยแม้แต่น้อย
แม้จะถูกหมางเมิน แม้จะถูกค่อนแคะด้วยคำพูด แต่เขาก็ยังหน้าด้านหน้าทนไม่ไปไหน ตามเป็นเงาในชีวิตของเธอตลอดเวลา
“วันนี้อยากกินอะไรคะ เดี๋ยวสั่งให้” พอใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงลูกชายผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทก็ไม่สนใจงาน เข้ามาถามเมษาเหมือนทุกๆ วัน
“วันนี้เมจะออกไปกินข้าวกับพี่ๆ ในแผนก” เมษาตอบโดยไม่ได้เงยมองหน้า
“งั้นพี่ไปด้วย” ตอบด้วยรอยยิ้มไม่ทุกข์ร้อนเหมือนวันก่อน
ตอนนี้เมษาเริ่มฝึกงานแล้ว แน่นอนว่าพรูฟเองก็พาตัวเองเข้าบริษัทมาเป็นเด็กฝึกงานด้วยเช่นกัน แม้ว่าแต่ละวันดูเขาแทบไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม
ก็เจตนาแค่อยากมาเฝ้าเมียแค่นั้นแหละ พนักงานในแผนกก็ไม่มีใครกล้าใช้งานเขา แล้วก็ไม่รู้ว่าจะใช้อะไรด้วย
แต่จะว่าเขาว่างเลยก็ไม่ถูกหรอก หากมีงานอะไ
