พอได้ยินดังนั้น แพรไหมก็หันมามองพชร เขาจงใจถามเธอหรือเปล่านะ?
ถ้าเธอเลี่ยงไม่ตอบเรื่องนี้ มันจะดูจงใจไปไหม?
คิดอยู่ครู่หนึ่ง แพรไหมจึงพูดขึ้น “เขาน่ะ เป็นผู้ชายที่…ค่อนข้างแย่เลยล่ะ”
“แย่?” พชรเลิกคิ้ว “ยังไง?”
“เจ้าชู้ เห็นแก่ตัว มั่นใจเกินเหตุ เชื่อถือไม่ได้ เสแสร้ง…” แพรไหมพูดลิสต์ข้อเสียของอดีตสามีออกมารัว ๆ
แน่นอนว่าตอนนี้พชรจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อก่อนเขาเป็นคนแบบไหน เขารู้แค่ว่าตอนนี้เขาใช้ชีวิตเรียบง่ายมากขึ้น
แล้วถ้าวันหนึ่งเขารู้ว่า “ข้อเสีย” ที่เธอพูดออกมาทั้งหมดคือตัวเขาเอง สีหน้าเขาจะเป็นยังไงนะ?
“ผมว่าคุณเลือกคนไม่เก่งเท่าไหร่” พชรเอ่ยแซว
แพรไหมมองค้อนใส่เขา แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เธอไม่อยากให้พชรจับพิรุธได้
“แล้วตอนนี้เขาไปไหนแล้วล่ะ?”
“ตายแล้ว” แพรไหมตอบ
พชร “…ตายยังไง?”
“ทำตัวเองทั้งนั้น!”
พชร “…”
แพรไหมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก เธอเลยเปลี่ยนไปถามเขาบ้าง “แล้วอดีตภรร
