“แล้วไงล่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น มินนี่จึงแสยะยิ้มออกมา “เขาส่งเธอกลับมา แต่พวกเธอไม่ได้ลงจากรถ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนะ แพรไหม ฉันขอเตือน ทางที่ดีอยู่ให้ห่างจากพชรซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่เกรงใจเธอแน่!”มินนี่ตวาดใส่แพรไหม
ไม่เกรงใจ?
แพรไหมแสยะยิ้ม แต่สามารถมองออกว่าเธอกำลังโกรธ
“คุณมินนี่ ฉันไม่รู้ว่าคุณเห็นอะไร แต่อย่าคิดว่าฉันเป็นศัตรูในจินตนาการของคุณเลย ฉันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อพชร ฉันเคยบอกไปแล้วว่า ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะชอบผู้ชายของคุณ“
“ตบเมื่อกี้ฉันจะไม่ถือสา แต่ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะไม่ยอมง่ายๆ แน่!” แพรไหมพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ
มินนี่จ้องแพรไหม “ดูเหมือนเธอจะยังคิดไม่ได้นะ!”
แพรไหมไม่ตอบ เพราะเธอคิดว่าตัวเองได้พูดทุกอย่างชัดเจนแล้ว
มินนี่มองแพรไหมอีกครั้ง “แพรไหม เธอจะต้องชดใช้เรื่องนี้!” พูดจบ มินนี่ก็หันหลังแล้วเดินจากไป
แพรไหมยืนอยู่หน้าประตูห้องพัก มองไปย
