มินนี่พยายามจะข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ แต่ในใจกลับยังขุ่นเคืองไม่หาย ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด
พชรละสายตาจากประตู เขาหันมามองมินนี่ที่ยังมีท่าทีไม่พอใจ ก่อนจะพูดขึ้น “พอเถอะ เดี๋ยวผมจะพาไปซื้อใหม่อีกชุด” น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่ง ทว่าแฝงด้วยความอ่อนโยน
พชรพูดออกมาขนาดนี้แล้ว เธอยังจะพูดอะไรได้อีก? มินนี่ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้าลง “อืม!”
ด้านนอก
วาวาเดินออกไปกับแพรไหม
ทันทีที่ออกมา วาวาก็ระเบิดเสียงหัวเราะทันที “เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไหม หงุดหงิดจนควันแทบพุ่งออกมาเลย ฉันนี่สะใจสุด ๆ!”
“ให้ตายเถอะ เล่นใหญ่เกินหน้าเกินตาจริง ๆ!”
เมื่อได้ยินวาวาพูดเช่นนั้น แพรไหมก็หัวเราะออกมา “เธอนี่มันจริงๆ เลย!”
“ฉันแอบเสียดายเงินหนึ่งร้อยอยู่นะ ความจริงฉันจะให้แค่ห้าสิบบาทด้วยซ้ำ แต่ดันไม่มีแบงค์ห้าสิบ ก็เลยต้องหยิบแบงค์ร้อยให้”
แพรไหม “...อืม ก็ถือว่าใจกว้างแล้ว ถ้าเป็นฉัน แค่บาทเดียวก็ถือว่าม
