ประธานภิรัชขมวดคิ้วมองแพรไหมด้วยสีหน้าสงสัย “คุณหมายความว่ายังไง?”
“ตอนฉันมาที่นี่ ฉันได้โทรหาภรรยาของท่านประธานโดยไม่เปิดเผยตัวตน ฉันคิดว่า ตอนนี้เธอน่าจะกำลังมาที่นี่แล้วค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของประธานภิรัชก็เบิกกว้างขึ้น “คุณว่าอะไรนะ? บ้าไปแล้วเหรอ?”
ทุกคนรู้ว่าประธานภิรัชชอบผู้หญิงสวย แต่มีน้อยคนที่รู้ว่าเขาเป็นลูกเขยที่ต้องมาอยู่บ้านภรรยา และกลัวภรรยาเป็นที่สุด
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถ แต่ทุกอย่างที่เขามีอยู่ตอนนี้ล้วนเกิดจากการสนับสนุนของภรรยา
ต้องขอบคุณพนักงานของบริษัท ที่ชอบเม้าท์มอยกัน ทำให้แพรไหมได้ยิน และคิดวิธีนี้ออก
“ประธานภิรัช ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่น เพียงแค่ต้องการให้คุณเซ็นสัญญาฉบับนี้ สัญญานี้เป็นผลดีต่อคุณและเรย์เดล กรุ๊ปด้วยค่ะ” แพรไหมกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ประธานภิรัชมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ “คุณขู่ผมเหรอ?”
“คุณต่างหากที่ไม่ยอมเซ็นสัญญาเสียที ฉันจึงต้องทำ
