หลี่เฉียงจับขาของนางยกขึ้นพาดบ่า ก่อนที่จะขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้นไปตามแรงปรารถนา เสียงครางหวานของหว่านหนิงยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้พุ่งทะยานขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊า...ไม่ไหวแล้ว...” นางครางหวานออกมา ก่อนจะกระตุกเกร็งไปทั้งตัว “พร้อมข้าหนิงหนิง” หลี่เฉียงเชิดหน้าขึ้นอย่างเสียวซ่าน ก่อนจะเสร็จสมตามนางไป
หว่านหนิงหอบหายใจเหนื่อยอ่อน นางดันตัวของหลี่เฉียงเพื่อให้ลุกออกจากตัวของนาง แต่เขาจับนางให้ลุกขึ้นนั่งแทน ลำทวนที่แข็งขึงขึ้นมาอีกรอบกระแทกสวนขึ้นมาจนหว่านหนิงนางเผลอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อาเฉียง ท่าน...” นางเกาะบ่าของเขาไว้แน่น เพราะยามนี้เขาอุ้มตัวนางขึ้นจากที่นอนแล้ว
“หนิงหนิง ปลอบข้าต่ออีกหน่อยได้หรือไม่” เสียงกระเส่าที่เต็มไปด้วยความต้องหารของเขามิใช่ถามเพื่อขออนุญาตจากนาง แต่เป็นการบังคับนางเสียมากกว่า
หลี่เฉียงไปหยุดที่หน้าต่าง ก่อนจะว่างนางลง แล้วจับตัวนางให้พลิกหันหลัง
