2 บอกว่าไม่ชอบเด็ก

1466 คำ

‘ตราบใดที่เฮียเสือโสด เจินก็จะทำให้เฮียเป็นของเจิน’ คำสารภาพรักของหญิงสาวเมื่อสองปีก่อน ยังคงเป็นความทรงจำที่เฮียเสือไม่เคยลืม น้ำเสียงที่แผดตะโกนใส่หน้า สีหน้าจะร้องไห้อยู่รอมร่อเหมือนเขากลายเป็นคนผิดบาป เพียงเพราะรับความรู้สึกดีของเธอเอาไว้ไม่ได้เท่านั้นเอง บ้าบิ่นเกินหญิงไปหมด “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน” เฮียเสือเอ่ยกรอดไรฟัน พลางทำท่าจะเดินหนีทั้งที่ยังคุยไม่เสร็จ จึงถูกร่างเล็กกางแขนกั้นขวางไว้ “แล้วนี่เฮียจะไปไหนคะ” “คนมีการมีงานทำ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเชิงติดรำคาญของเฮียเสือ แอบทำให้เจินรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ต้องทำเป็นใจดีสู้เสือกลบเกลื่อนความอ่อนแอข้างใน เวลานี้ด้านอยู่ได้อายถูกตะเพิดกลับ “เจินมาสมัครงานไร่เฮียค่ะ ต้องสัมภาษณ์ตรงไหนคะ” “จบอะไรมา” “เจินจบบัญชีค่ะ” “เต็ม” ร่างสูงตัดบทด้วยสีหน้าตายด้านไร้ซึ่งอารมณ์ร่วม เจินหน้าเสียไปชั่วขณะแต่ยังฝืนยิ้มให้ จนเฮียสิงห์ที่ยืนฟังรีบโต้แย้งเรื่องนี้ขึ้นมาทันควัน สันดานน้องชายเขามันกระด้างเกินทน “เต็มห่าอะไรไอ้เสือ คนงานเก่ามึงยักยอกเงินไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้ตำแหน่งบัญชีมันว่างไม่ใช่หรือไง” “บอกว่าเต็มก็เต็มสิวะเฮียสิงห์” เจินทำหน้าบูดบึ้งแล้วขบฟันกรอด ขยับฝีเท้าเข้าไปใกล้ร่างสูง แล้วเชิดดวงหน้าเชิงท้าทายกลับอย่างไม่เกรงกลัว “เฮียบอกเต็มเพราะไม่อยากให้เจินทำงานที่นี่ใช่มั้ย” “รู้แล้วยังจะถามอีก” “เฮียเกลียดเจินอะไรขนาดนั้น” “ไร้สาระ” “หรือสิ่งที่เจินเคยทำมันไม่น่าให้อภัยขนาดนั้นคะ” ร่างบางเถียงกลับคอเป็นเอ็น ทำเอาคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม เมื่อได้ยินคำพูดที่ทำให้ไม่สบอารมณ์ มันอาจเป็นเพราะเรื่องในอดีตที่ผ่านมา ทำให้ทั้งสองคนยังรู้สึกเคืองขุ่นต่อกัน แต่ในตอนนั้นเธอหวังดีกับเขาสุดหัวใจ ไม่มีเจตนาร้ายหรือจุดประสงค์อื่นแอบแฝงเลยสักนิด เฮียเสือยังไม่หายโกรธเธออีกหรือไง เจ้าคิดเจ้าแค้นฝังใจกับเธอเพราะเรื่องนั้นสินะ “ถ้าที่เคยพูดจาไม่ดีใส่ เจินไหว้ขอประทานอภัยค่ะ” เจินยกมือไหว้อย่างนอบน้อมอีกครั้ง “กวนตีน” “ไอ้เสือนั่นน้องนะเว้ย” เฮียสิงห์ระบายลมหายใจเอือมระอา เพียงเพราะเห็นแววตาเศร้าหมองของเจินวูบหนึ่ง แต่เจ้าน้องชายตัวดีของตนไม่ทันได้เห็นมัน เจินปั้นหน้ายิ้มให้ แล้วทำตัวกวนบาทาเช่นเคย “ถ้าไม่ยอมให้ทำตำแหน่งบัญชี จะสมัครตำแหน่งเมียแทนนะคะเฮียเสือ” หญิงสาวใบหน้าน่ารักกอดอกใส่ เสือเหลือบตามอง พลางส่ายหน้าไปมา “ท่าทางไม่น่าภิรมย์” “หัวโบราณไม่รู้จักของดี” “มีดีอะไรให้เชยชมวะ” ร่างสูงกำยำของเฮียเสือลอบถอนหายใจ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเหลือบสายตาไปเห็นกระเป๋าเดินทางสามใบด้านหลัง ปกติคนงานมีแค่กระเป๋าเสื้อผ้าใบเดียว นี่เธอไม่ได้หอบเสาบ้านใส่กระเป๋าเดินทางมาด้วยหรอกใช่มั้ย อะไรจะขนาดนั้นวะ “แล้วหอบข้าวหอบของอะไรมาเยอะแยะ” “พอดีเจินตกงานค่ะก็เลยจะมาเริ่มใหม่ที่ไร่เฮีย” “ทำไมไม่หางานที่กรุงเทพ” คนที่เพิ่งหลบหนีความวุ่นวายจากเมืองกรุง เผลอลอบกลอกสายตามองบนใส่อย่างลืมตัว “กรุงเทพใจร้ายกับน้องขนาดนี้ เฮียเสือยังไล่ให้กลับไปอีกเหรอ ถามจริงใจคนหรือหินกันแน่คะ” “แม่เธอขายบ้านกับที่ดินที่นี่หมดแล้ว เธอจะไปอยู่ไหน” “อยู่กับเฮียเสือไงคะ” “สติดีหรือเปล่า” คนเด็กกว่ายู่หน้าไม่พอใจ แต่ก็ยังพยายามใช้ลูกอ้อนทั้งหมดที่มีเข้าสู้ ยังไงก็อุตส่าห์แบกหน้ากลับมาซบอกเขาที่ไร่สุรารักษ์แล้ว ทั้งที่เคยประกาศกร้าวว่าจะไม่กลับมาอีก สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเองเสียได้ “เจินไร้ที่พึ่งแล้วค่ะเฮีย นึกถึงใครไม่ออกนอกจากเฮียเสือกับเฮียสิงห์” เธอทำเสียงออดอ้อนชายหนุ่ม แต่เฮียเสือกลับไม่ไหวติงกับลูกอ้อนลูกชนนี้เลยสักนิด “ลูกอ้อนยังไม่ผ่าน” “แล้วเฮียชอบให้อ้อนแบบไหนคะ” “ไม่ใช่แบบเธอ” “เฮียเสือขาอย่าดุเจิน” เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มทำหน้างอง้ำ ปกติคงเถียงคำไม่ตกฟากไปแล้ว แต่นี่ต้องข่มอารมณ์ห้าวหาญนั้นไว้ เพียงเพราะอีกฝ่ายมีอำนาจตัดสินใจรับเข้าทำงาน ปีกกล้าขาแข็งเมื่อไหร่ค่อยเจอกันเฮียเสือ “ไอ้เสือให้น้องมันทำบัญชีเถอะ จบสายตรงมาเลยนี่” “งานในกรุงเทพก็มียังทำไม่ได้ งานที่นี่จะทำได้เหรอ” เจินที่ถูกสบประสาทยิ้มรับเชิงประชด เธอไม่ได้ลาออกจากงานเพราะทำงานไม่ได้สักหน่อย แค่สถานการณ์บางอย่างมันบีบบังคับให้เธอต้องหนีออกมา จะไม่ยอมเป็นนกในกรงขังของใคร “เด็กมันก็คงมีเหตุผล มึงก็อย่าใจแคบนักไอ้เสือ” “ใครจะใจกว้างเท่าเฮียสิงห์วะ” “ไร่กูคนงานเต็มแล้ว มึงคนขาดก็รับน้องมันไว้” รู้ว่าเจินมันเคยทำตัวห้าวด่อง ออกอาการเปรี้ยวตีนเหมือนผู้ชาย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีอารมณ์อ่อนไหวเฉกเช่นผู้หญิง คงมีเหตุผลถึงหนีร้อนมาพึ่งเย็นที่ไร่แห่งนี้ “ส่วนที่พักก็แบ่งห้องให้หนูเจินสักห้อง โฮมสเตย์มึงก็มีตั้งหลายหลัง เมตตาเด็กมันหน่อย น้องมันไร้ที่พึ่งมาหาเรา” คนกลางอย่างเฮียสิงห์ช่วยไกล่เกลี่ย ซึ่งเจินก็รีบหันไปพยักหน้ารับหงึกหงักอย่างเห็นด้วยทันที ที่เฮียเสือออกแนวรำคาญเธอ มันก็เป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเจินตามติดเขาแจ วอแวจนน่ารำคาญ บวกกับเป็นคนขี้หงุดหงิดง่ายก็เลยไม่ชอบเรื่องจุกจิกในชีวิต แต่ดันผันตัวไปทำโฮมสเตย์หุ้นกับพี่ชายเสียได้ เงินมาวาจามันก็เปลี่ยนกันได้อยู่แล้ว “ทำไมไม่หาห้องเช่าอยู่” เฮียเสือเอ่ยถามออกไป แต่ก็ต้องตกใจกับคำตอบที่ได้ยิน “เจินไม่มีเงินมากขนาดนั้น” “ติดพนันจนหมดตัวเหรอ” “บ้าเหรอ เจินไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อยเฮีย” เธอรีบยกมือปฏิเสธทันควัน คงเป็นเพราะฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ขัดสนอะไร ออกจะได้รับการตามใจจากแม่ด้วยซ้ำ พอบอกว่าไม่มีเงินมากขนาดนั้น มันเลยทำให้เฮียเสือตงิดขึ้นมา ทำตัวเหมือนเด็กหนีออกจากบ้านไม่มีผิด ถ้าให้เดาก็คงไม่ต่างจากที่เขาคิดเท่าไหร่ “ทะเลาะกับคุณป้าจำปาหรือไง” “อะไรนะคะ” “ถามก็ตอบ” “เรื่องนั้นมัน..” พอโดนจี้ใจดำเจินก็หงุดหน้าจนคางเกือบชิดอก เสตาไปด้านข้างไม่คิดจะอธิบายเรื่องราวด้วยสีหน้าหนักใจ ทำเอาเฮียเสือถอนหายใจติดรำคาญยกใหญ่ แบบนี้มันน่าเอาไม้เรียวฟาดก้นให้เข็ด “ถ้าจะอยู่ก็ไปอยู่ห้องเช่าของคนงาน” “ไอ้เสือ” “แล้วจะให้เธออยู่ในบ้านผมฐานะอะไรเฮียสิงห์” ถึงจะรู้จักมักจี่กันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ แต่การที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านเขา อาจมีข่าวลือแพร่งพรายออกไปได้ ไม่พ้นตกเป็นขี้ปากชาวบ้านชาวช่อง ว่าเจ้าของไร่สุรารักษ์หรือพ่อเลี้ยงเสือที่นับหน้าถือตาซุกเมียเด็กไว้ในบ้าน เป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนที่ผู้หญิงเด็กกว่าถึงสิบปี ให้ตายเถอะ เขาไม่มีทางชอบคนเด็กกว่าหรอก “กลัวเจินตามวอแวเฮียเหรอ” “เออ บอกแล้วไงว่าไม่ชอบเด็ก” คนตัวสูงเท่าอกทำหน้าละเหี่ยใจ กำลังเสแสร้งเล่นละครตบตาให้น่าสงสาร พร้อมกับลงไปคุกเข่ากอดขาเฮียเสือไว้ “เมตตาเจินสักครั้ง สัญญาจะเป็นเด็กดีนะคะ ฮือ” “เฮ้ย ทำไรวะ” “ให้เจินกราบขอร้องเฮียก็ได้ แต่รับเจิน ฮึก เข้าทำงานเถอะนะคะเฮียเสือ” เธอทำเสียงครางฮือในลำคอ ทั้งที่บนใบหน้าไม่มีน้ำตาสักหยด ทำเอาเฮียสิงห์หันหน้าหลบไปขำคิกคักชอบใจ เด็กนี่มันแสบไม่เปลี่ยนเลย “เฮียเสือขา ฮือ เมตตาน้องเจินเถอะนะคะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more