เสียงมือถือสั่นอยู่ในกระเป๋าผ้า แต่เจินไม่มีอารมณ์ที่จะกดรับสาย นอกจากปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้น จนด้วงที่เป็นสารถีจำเป็นเหลือบมองเจินเป็นระยะ
“น้องเจินไม่รับโทรศัพท์เหรอ พี่เห็นดังอยู่นานแล้วครับ”
“เดี๋ยวก็ล้มเลิกความพยายามไปเองค่ะ”
“ทะเลาะกับพ่อเลี้ยงเสือมาเหรอน้องเจิน”
คนตัวเล็กงุดหน้าทั้งใต้ตาแดงก่ำ ด้วงเลยไม่ได้ซักไซ้ถามอะไรต่อ แต่ดูทรงแล้วยังไงก็ทะเลาะกับพ่อเลี้ยงเสือมา
ด้วงดูออกตั้งแต่นั่งซึมที่ศาลาไม้คนเดียวแล้ว เขาขับรถผ่านจะไปทำธุระในตัวเมืองพอดีเลยแวะทักทาย สุดท้ายเจ้าตัวก็ขอติดรถตามมาด้วยโดยไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่ม
“อย่าโกรธพ่อเลี้ยงแกนานเลยเน้อน้องเจิน”
“ถ้ารู้ว่าเฮียเสือทำอะไรพี่ด้วงก็ต้องโกรธ”
“เรื่องที่พาเมียเก่าเข้าบ้านใช่มั้ย คนงานในไร่รู้กันหมดว่าพ่อเลี้ยงพาเมียเก่าเข้าบ้าน”
สารถีจำเป็นเกาหัวแกรก เรื่องเมื่อสามปีก่อนฉาวหนักในไร่สุรารักษ์ คนงานต่างรู้ดีว่าพ่อเลี้
