สามีที่ร้าย(2)
1296 คำ
ฝนกระหน่ำหนักจนมืดฟ้ามัวดิน แก้วมุกดาจ่ายค่าโดยสารให้โชเฟอร์แท็กซี่เมื่อมาถึงคฤหาสน์ฐลัชนันท์ เคหะสถานใหญ่โตสมกับคำว่าวิมานบนดิน ซึ่งในฐานะลูกสะใภ้เธอเข้ามาเหยียบที่นี่เพียงไม่กี่ครั้ง หลังจากแต่งงานกับบุตรชายคนโตของตระกูล เขาก็พาเธอไปอยู่เพนต์เฮาส์สุดหรู ใช้ชีวิตตามประสาสามีภรรยา
แก้วมุกดามีชีวิตอยู่บนโลกนี้มายี่สิบเอ็ดปี แต่ไม่เคยเปิดใจมีความรักอย่างจริงจังเสียที อย่างมากก็แค่ไปเดตให้หัวใจชุ่มฉ่ำ เธอเชื่อฟังคำพ่อสอนที่บอกให้ตั้งใจเรียนอย่าเพิ่งไปยุ่งกับความรัก ทว่าพอพันแสงเข้ามาในฐานะคนที่ต้องแต่งงานด้วย จากที่ตั้งป้อมไม่ชอบหน้า กลับกลายเป็นสะดุดรักเขาในเวลาเพียงสามเดือน
พันแสงเป็นสามีที่ดีและพอจะมีความโรแมนติกอยู่บ้าง คำหวานไม่ค่อยมีให้ได้ยิน แต่สิ่งที่ทำลายเกราะหัวใจของแก้วมุกดาคือสายตาของเขา พันแสงไม่ได้มองอย่างแพรวพราวกระลิ้มกระเหลี่ย แต่เป็นสายตาที่ขรึมนิ่ง ทั้งดุและอ่อนโยนอยู่ในที ทุกคราวที่เขามองเธอก็มักได้เห็นความนัยพิเศษที่ซ่อนอยู่ในดวงตาเปี่ยมเสน่ห์นั้น
ตลอดสามเดือนที่รู้จักกันพันแสงอ่อนโยนและปฏิบัติต่อเธอในฐานะภรรยาอย่างดีที่สุด… ดีเสียจนแก้วมุกดายกทั้งตัวและหัวใจให้ผู้เป็นสามีอย่างยินยอม
“กลับมาแล้วเหรอ เสร็จเรื่องแล้วทำไมไม่บอกล่ะครับ พี่จะได้ไปรับ แล้วนี่อะไรพี่ทั้งโทร.และส่งข้อความหาแต่มุกดาไม่ตอบกลับเลย”
สามีวัยยี่สิบแปดปีรัวคำถามแกมติ พันแสงรอเธออยู่ที่เพนต์เฮาส์นานนับชั่วโมง แต่ก็ไร้วี่แววสัญญาณจากภรรยา พันแสงจึงส่งข้อความแจ้งให้ทราบว่าเขาจะมาที่บ้านใหญ่เผื่อเธอจะมาเจอกันที่นี่
“แต่สุดท้ายมุกก็ตรงมาที่นี่แล้วนี่คะ คือทั้งวันมานี้มุกยุ่งมากเลยค่ะ มีเรื่องต้องคุยกับทนายเยอะ”
แก้วมุกดาตอบสามีพลางปรายตามองสมาชิกของฐลัชนันท์ที่อยู่พร้อมหน้ากันในห้องนั่งเล่น ทั้งอคิราห์น้องชายวัยยี่สิบสองปี และเพียงดาวลูกสาวบุญธรรมวัยเดียวกับอคิราห์ แต่เธอขอเรียกอคิราห์ว่าพี่ ถือเป็นการแสดงความเคารพและให้เกียรติครอบครัวที่ชุบเลี้ยงเธอมาตั้งแต่ตอนที่เธออายุสิบสี่ปี
“แล้วเป็นยังไงบ้าง มีทางที่วิเลิศจะรอดคดีไหม แต่อย่างว่าแหละมันเป็นเรื่องใหญ่ระดับประเทศ เผลอๆ ตอนนี้สื่อนอกคงกำลังเตรียมเล่นงานรัฐมนตรีที่ทุจริตและพรากผู้เยาว์” ภาณุแสดงความเห็นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แก้วมุกดาเบือนสายตาไปทางชายวัยเดียวกับบิดาที่นั่งไขว่ห้างจิบชาอยู่ในห้องนั่งเล่น
“ถึงรอดยาก แต่มุกก็จะช่วยพ่อให้ได้ ไม่ว่าจะยากเย็นยังไงก็ตาม”
“แต่ถ้าผิดจริงก็ต้องว่าไปตามผิดนะ เธอจะฟอกดำให้เป็นขาวไม่ได้ ตอนนี้ทุกสื่อทุกสำนัก รวมถึงหน้าฟีดในสื่อออนไลน์ก็มีแต่ข่าวรัฐมนตรีวิเลิศ และดูท่ากำลังจะขุดไปถึงโคตรเหง้าบรรดาลูกเมียของวิเลิศแล้ว”
“คุณณุ” รำไพพรรณปรามสามีให้ระวังคำพูด เขาจะวิจารณ์อะไรก็ควรนึกถึงจิตใจลูกสาวของผู้ทำผิดที่ยืนตาแดงเรื่ออยู่กลางห้องนั่งเล่น
“อยากขุดอะไรก็เชิญขุดไปเลยค่ะ ถ้าข้อมูลไม่พอก็บอกนักข่าวให้มาขอที่มุกได้” แก้วมุกดาว่าแกมประชด เธอไม่เคยอยากมีเรื่องกับใคร ไม่อยากก้าวร้าวผู้ใหญ่ แต่หัวใจดวงนี้อัดแน่นด้วยความปวดร้าวมาตั้งแต่เช้ายันค่ำ
และคำพูดติดประชดของเธอนี่เองที่เปลี่ยนบรรยากาศในคฤหาสน์หลังใหญ่ให้ระอุอ้าว ราวกับความเย็นจากฝนห่าใหญ่เบื้องนอกทะลุทะลวงเข้ามาไม่ได้
ชายวัยห้าสิบเจ็ดปีกระตุกยิ้มมองลูกสะใภ้ แววตาเปลี่ยนไปจากที่เคยดูคล้ายว่าเอ็นดู กลายเป็นความดูแคลนเข้ามาแทนที่
“อวดเก่งเหมือนกันนี่ เลือดพ่อมันคงแรงเนอะ ที่ฉันยอมยกลูกชายให้แต่งกับเธอเพราะคิดว่าเธอที่ดูเรียบร้อยอย่างน้อยก็คงไม่มีสันดานขี้โกงเหมือนพ่อตัวเอง แต่ว่าตอนนี้ดูเหมือนฉันชักจะคิดผิดแล้วสิ”
“คุณพ่อกำลังจะบอกว่ามุกเลวเหมือนพ่อวิเลิศงั้นสินะคะ”
“มุกดา” พันแสงกระตุกแขนภรรยาในเชิงเตือน เธอเป็นอะไรไป แก้วมุกดาไม่เคยก้าวร้าว ไม่เคยมองใครในบ้านหลังนี้ด้วยสายตามาดร้ายมาก่อน
“ก็ใครจะไปรู้ ลูกจิ้กจอกมันก็ย่อมมีเลือดจิ้งจอก คงเจ้าเล่ห์ร้อยมารยาไม่ต่างกัน เธอดูซื่อๆ ใสๆ ไร้เดียงสาประหนึ่งเจ้าหญิงบนหอคอยที่เพิ่งได้สัมผัสพื้นดินเป็นครั้งแรก แต่ใครจะไปรู้ว่าในระหว่างที่อยู่บนหอคอยได้รับการอบรมเลี้ยงดูมายังไงบ้าง”
“คุณพ่อหยุดเถอะครับ เรื่องอะไรถึงมากล่าวหามุกดา” พันแสงแทรกเสียงดุกร้าว คินหรืออคิราห์ที่นั่งฟังอยู่นานก็ยกสองมือเป็นเชิงห้ามศึก
“ใช่ครับ สงบสติอารมณ์กันก่อนทั้งคู่เลย โดยเฉพาะพ่อน่ะอย่าไปหาเรื่องมุกสิ เธอเจอมาหนักนะครับ”
“เรื่องอะไรที่แกมาโทษฉันอยู่ฝ่ายเดียวฮะคิน ก็ดูสิว่าพี่สะใภ้แกมันก้าวร้าวยังไง” ยิ่งห้ามก็ยิ่งเดือด ชายวัยห้าสิบเจ็ดปีลุกยืนชี้หน้าลูกสะใภ้อย่างไม่มีอะไรให้ต้องเกรงใจอีกแล้ว “แววตาโคตรชั่วร้ายได้พ่อมันมาไม่ผิด”
“ก็ถ้าคิดว่าหนูร้ายกาจเจ้าเล่ห์ขนาดนั้น แล้วมายุยงให้แต่งงานทำไมล่ะคะ” แก้วมุกดาสะบัดแขนจากการเกาะกุมของสามี แล้วเดินไปประจันหน้ากับประมุขของบ้าน “คุณคงเจ็บใจมากเลยสินะคะที่ตอนนั้นต้องกัดฟันยกลูกชายให้เพื่อแลกกับโครงการประมูลที่คุณอยากได้นักหนา”
“...”
“สามเดือนก่อนคุณพ่อไม่เหมือนคนที่ยืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ตรงหน้านี้เลยนะคะ คุณพ่อเคยอ่อนโยน แววตาอาทรตลอดเวลาที่มองมุก อ้าแขนต้อนรับให้เป็นสะใภ้ แต่พอเกิดเรื่องกับพ่อของมุกคุณก็ลายออก แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าพอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง”
“เออใช่! เธอเข้าใจถูกแล้วแก้วมุกดา พอหมดประโยชน์ก็เฉดหัวทิ้ง จะเก็บไว้ทำไมให้รกบ้าน!”
คำพูดของภาณุทำสมาชิกบนโซฟาแทบนั่งไม่ติดที่ ต่างพากันลุกยืนด้วยสายตาเป็นกังวล รำไพพรรณคิดไม่ถึงว่าสามีจะลายออกได้ถึงเพียงนี้
“พอเถอะค่ะคุณณุ อย่าทำให้สถานการณ์แย่ไปกว่านี้เลยนะคะ”
“ก็ช่างสิ แตกเป็นแตก!” ภาณุประกาศกร้าว กระชากแขนตนจากมือภรรยาแล้วสาวเท้ามาประชิดลูกสะใภ้ ครั้นพันแสงเอาตัวมาขวางก็ถูกบิดาผลักไสให้พ้นทาง
“เธอเข้าใจถูกแล้วล่ะที่ฉันยอมยกลูกชายให้อย่างจำใจ ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็ถือว่ามิชชั่นคอมพลีท”
“นี่คุณภาณุกำลังขอให้มุกหย่ากับลูกชายของคุณใช่ไหมคะ”
“มุก!” พันแสงเข้ามาดึงภรรยาให้ถอยห่างจากบิดา เรื่องนี้มันชักบ้าไปกันใหญ่ “พอเถอะครับพ่อ ทำไมต้องทะเลาะกับเมียผม ทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่าเดิมทำไม”
“หย่าซะซัน หมดประโยชน์แล้ว”
- ผู้เขียน
