หล่อนเบิกตากว้างมองเขาจากใบหน้าก่อนจะเคลื่อนลงมาที่... แค่นั้นเจ้าหล่อนก็หลับตาปี๋
ภาพตะวันมองด้วยความเอ็นดู ขยับขึ้นเตียงอย่างเชื่องช้าแต่มั่นคง
กายแกร่งคร่อมทาบร่างเปลือยท่อนบน แต่เขาเปลือยทั้งร่าง จงใจเสียดสีเนื้อตัวกับความนุ่มนิ่มทั้งเนื้อทั้งตัว พร้อมกับลูบไล้ปลายนิ้วที่กรอบหน้าของคนหลับตาพริ้ม ไม่นานใบหน้าน้อยๆ ก็ส่ายสะบัดปลดปล่อยเสียงงึมงำ และนั่นเป็นจังหวะให้เขาเข้าไปควานหาความหวานอีกครั้ง
ทุกสัมผัสต่อจากนี้เป็นไปเองตามกลไกธรรมชาติ ไม่มีใครต้องฝืนใจ ไม่มีใครล่อลวงหลอกล่อ ไม่มีสิ่งใดต้องพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่จริง เพราะที่ทำอยู่ตอนนี้มันจริงที่สุดแล้ว
“อะ! พี่ตะวัน! อื้อ...”
ฮันวอลเบิกดวงตากว้างอย่างตกใจกับสัมผัสอุ่นชื้นที่ตรงเข้าครอบครองยอดอกสีหวาน หอบหายใจถี่เพื่อระบายความอัดอั้น แต่กลับหยัดร่างขึ้นหาเพื่อส่งยอดเกสรเข้าสู่อุ้งปากเขามากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามจะเบียดกายดิ
