“ฮันวอลเป็นอะไร บอกพี่ได้ไหม พี่จะช่วยฮันวอลทุกอย่าง”
“บอกพี่... พี่ตะวันไม่เคยเชื่ออะไรฮันวอลเลย ตอนนี้ฮันวอลเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว เปลี่ยนไม่ได้ ฮันวอลอยากเปลี่ยน อยากให้พี่ปลอดภัย แต่พี่ไม่เชื่อฮันวอลเลย ฮันวอลทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“ฮันวอลพูดเรื่องอะไร นี่อย่าบอกนะว่ายังพูดเรื่องเคราะห์ร้ายอะไรนั่นอีกอะ”
“ก็ใช่น่ะสิ! พี่รู้ไหมถ้าพี่ทำแบบนี้ มันจะเดินทางไปถึงอีกจุดที่ฮันวอลแก้ไขไม่ได้แล้ว”
ร่างแบบบางที่สั่นสะอื้นจนหอบตัวโยนไม่ใช่สิ่งที่ใครจะแสดงออกกันได้ถ้าไม่ได้เป็นสิ่งที่เจ็บช้ำจริงๆ แต่จะให้เขาเชื่อเรื่องอะไรแบบนั้นเหรอ เชื่อได้ยากจริงๆ แต่ในเวลานี้หล่อนต้องการให้เขาเชื่อใช่ไหม
“โอเคฮันวอล ทำใจสบายๆ ไว้ก่อนนะ บอกพี่สิว่าฮันวอลเห็นอะไรบ้าง แล้วเราจะต้องทำยังไงต่อไป”
ดวงตากลมโตฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำมองภาพตะวันที่อยู่ห่างจากหล่อนแค่เอื้อมมือคว้า และเขากำลังไขว่คว้ามือเข้ามาเอื้อมหา แต่เป็
