หนึ่งปีต่อมา
อุรัสยาเกาะกรอบประตูห้องน้ำที่เปิดกว้างอยู่เพราะพยัคฆ์ห้ามไม่ให้เธอเข้าไป แล้วมองคนที่ล้างหน้าล้างปากอยู่ที่อ่างล้างหน้าด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย หลังจากที่มองเขาทรมานเพราะอาการป่วยมาครู่ใหญ่
สองสามวันมานี้ดูเหมือนอาการของพยัคฆ์จะไม่ดีขึ้นเลย แต่พอบอกให้ไปหาหมอ คนป่วยก็งอแงไม่อยากไปเสียอย่างนั้น เขาน่ะบางครั้งดื้อยิ่งกว่าลูกเสียอีก แล้วชอบมาว่าลูกน่ะดื้อโดยไม่ดูตัวเองเลย!
“คุณเสือ หน้าซีดมากเลย เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
อุรัสยาถามด้วยความเป็นห่วง พอเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วหญิงสาวก็อดเข้าไปช่วยประคองพาเดินออกมาไม่ได้
พยัคฆ์น่ะดื้อ บอกให้พักผ่อนอยู่บนห้องก็ยังอยากจะมากินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา เป็นไงล่ะ กินได้คำเดียวก็วิ่งไปอ้วกออกมาแทบไม่ทัน
คนป่วยที่วันนี้ดูหน้าซีดหมดเรี่ยวแรงมากกว่าทุกวันก็ยอมลากร่างใหญ่โตเดินไปตามแรงพยุงของภรรยาตัวเล็กอยู่ดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลืมระวังไม่ลงน้
