ใจร้ายให้ตายก็รัก

ห้องลองชุด

"สวยมากเลยค่ะคุณพราว ปีนี้คุณพราวต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดของปีแน่เลยค่ะ"

หลังจากที่ลองใส่ชุดแรกเสร็จ พนักงานในร้านก็เอ่ยชมหญิงสาวทันที นั่นทำให้พริบพราวตื่นเต้นอยากเห็นตัวเองในชุดนี้เหลือเกิน

แต่เมื่อเธอเปิดม่านลองชุดออกมา เพื่อจะดูกระจกบานใหญ่ก็พบกับสายตาของหมอธนนท์คนที่เธอคิดว่ากลับไปแล้วที่หันมาสบตาเธอพอดี

พริบพราวในชุดเจ้าสาวที่อลังการ แม้เธอจะแต่งหน้าอ่อนๆ แต่ใบหน้าที่สวยงามกับชุดที่ขับให้เรือนร่างบอบบางดูน่าทนุถนอมเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว จนเจ้าบ่าวที่บอกว่าไม่อยากแต่งกับเธอถึงกับละสายตาไปไหนไม่ได้

"สวยมากเลยค่ะ สวยจนเจ้าบ่าวตกตะลึงไปเลยค่ะ เห็นมั้ย ส้มบอกแล้ว"

คำพูดของพนักงานเรียกสติของชายหนุ่ม ร่างสูงกระแฮ่มไอกลบเกลื่อนท่าทางของตัวเอง ก่อนจะรีบหันหน้าหนีเอาสายตาไปทางอื่น

"อยากลองอีกมั้ยค่ะ ส้มว่าชุดแบบหางปลาก็น่าจะเหมาะกับคุณพราวนะคะ"

คนตัวเล็กพยักหน้ารับ แม้ว่าในใจจะเทคะแนนให้ชุดนี้แล้วก็ตามแต่ก็ยังอยากลองหลายๆแบบเพื่อประกอบการตัดสินใจ

"พราวนึกว่าพี่นนท์กลับแล้ว"

"ฉันยังไม่รีบ"

"อ๋อค่ะ"

ไม่รีบแต่ให้เธอกลับเองเนี่ยนะ พริบพราวแอบค้อนเขาในใจก่อนที่จะเข้าไปเปลี่ยนชุดอีกแบบที่พนักงานเอามาให้ลูก

"ชุดนี้ก็สวยค่ะ แต่แอบเซ็กซี่ไปนี๊ด บางคนเจ้าบ่าวไม่ยอมให้ผ่านนะคะ แต่ส้มว่าเหมาะกับคุณพราว เดี๋ยวส้มไปหยิบรองเท้าที่เข้าเซ็ทให้นะคะ"

"ได้ค่ะ"

พริบพราวรออยู่ในห้องลอง แต่เนื่องจากผ้าเป็นลูกไม้นูนเด่นออกมา ผมพลิ้วสยายที่ไม่ได้รวบขึ้นเลยเกี่ยวพันกับชุด คนตัวเล็กพยายามที่จะแกะออกด้วยตัวเอง แต่ทำยังยังก็แกะไม่ได้ เธอกลัวจะพังชุดเขาเลยตัดสินใจเรียกพนักงานมาช่วย

"คุณส้มค่ะ คุณส้ม ผมพราวด้านหลังติดกับชุดรบกวนมาแกะให้หน่อยนะคะ"

ทันทีที่จบเสียงเธอเรียกเสียงฝีเท้าหนักๆก็ก้วมาในห้องลองทันที คนที่เข้ามาใหม่ช่วยแกะผมด้านหลังของคนตัวเล็กออกจากชุดอย่างเบามือ

"ขอบคุณค่ะคุณส้ม"

พริบพราวหันมามองด้านหลังแต่ก็ต้องตกใจเพราะคนที่เข้ามาช่วยเธอเป็นก็คือหมอธนนท์

ชายหนุ่มกวาดตามองคนตัวเล็กในชุดเจ้าสาวรัดรูปที่โชว์สัดส่วนให้เห็นรูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวทั้งหมด ไหนจะอกอวบอิ่มที่มันแทบล้นทะลักออกมานั่นอีก เห็นแล้วมันก็เกิดอาการหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่พอใจกับชุดที่อยู่บนเรือนร่างเธอตอนนี

"ชุดนี้ไม่ได้"

"ทำไมค่ะ"

"มันโป๊ไป"

"แต่คุณส้มบอกว่ามันสวย"

"สวย...แต่นมเธอมันล้นออกมาแล้ว เป็นเจ้าสาวไม่ใช่นางเอกหนังโป๊"

ประโยคเจ็บแสบแต่ออกมาจากปากของคนเย็นชาอย่างเขามันบาดลึกลงข้างในจิตของคนตัวเล็ก จนเธอต้องรีบหันหลังให้เขาเพื่อซ่อนน้ำตาที่มันกำลังจะไหลรินลงมา

แกร็ก...

เสียงรูดซิบด้านหลังมันทำให้พริบพราวตกใจจนต้องรีบหันไปมอง

"พี่นนท์จะทำอะไรค่ะ"

"ถอดชุดให้ ชุดนี้ฉันไม่อนุญาติ"

"เดี๋ยวพราวให้พี่ส้มช่วยถอดค่ะ พี่นนท์ออกไปรอข้างนอกเถอะ"

คนตัวเล็กพูดเสียงสั่นด้วยความตกใจ ตอนนี้ชุดเธอด้านหลังมันแยกออกจากตัวเพราะซิบที่เขารูดลงมา พริบพราวพยายามใช้มือประคองชุดด้านหน้าเอาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้หน้าอกที่มีแค่บราปิดจุกโผล่โชว์สายตาของเขาออกมา

แต่แทนที่เขาจะถอยออกไป ร่างสูงกลับโน้มตัวลงมาจนใบหน้าหล่อเหลาเกือบจะใกล้ชิดกับใบหน้านวลสวย พริบพราวเบี่ยงหน้าหนีทันที เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของเขา

"อายทำไม เธออยากให้ฉันสนใจไม่ใช่เหรอ"

"แต่นี้มันห้องลองชุดนะคะ พี่นนท์จะมาทำแบบนี้ไม่ได้"

คนตัวเล็กออกปากไล่เขา จนธนนท์หมั่นไส้ ท่าทีที่ทำเป็นกลัวเขาจนตัวสั่น ทั้งที่เป็นคนวิ่งเข้าหาเขาแท้ๆ

มือหนาจับล็อกท้ายทอยของใบหน้าสวย ก่อนจะฉกริมฝีปากหนาลงบนปากของคนตัวเล็ก ลิ้นร้อนหยอกเย้าบนเรียวปากสวย ก่อนจะบังคับสอดลึกเข้าไปหาความหอมหวานในโพรงปากของคนตัวเล็ก พริบพราวดิ้นขลุกขลักพยายามจะผลักตัวเขาออก แต่ก็สู้แรงคนตัวสูงที่กำลังรังแกเธอไม่ได้

รสจูบของเขาทำให้เธอมึนงง ขาสองข้างสั่นจนต้องยึดเขาเป็นที่พึ่ง

มือหนาของชายหนุ่มเอื้อมไปดึงรั้งชุดเจ้าสาวที่เขาขัดใจที่สุด เขาไม่มีทางยอมให้เจ้าสาวของเขาใส่ชุดนี้เด็ดขาด เมื่อชุดร่นต่ำลงมาอกอวบสองข้างก็ดีดผลิพุ่งปะทะเข้ากับมือร้ายที่จ้องจะตะครุบอยู่แล้ว ชายหนุ่มฟ้อนเฟ้นบีบมันอย่างเอาแต่ใจ คนตัวเล็กพยายามร้องประท้วงแต่กลับทำได้แค่เพียงส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ

จนกระทั่งมีเสียงคนเปิดประตูเข้ามา นั่นแหละร่างสูงจึงยอมถอนริมปากออกอย่างเสียดาย

"อุ้ย!.. ขอโทษค่ะ ส้มจะเอารองเท้ามาให้คุณพราวค่ะ"

พนักงานสาวต้องร้องอย่างตกใจออกมาเบาๆ เพราะในห้องลองชุดที่เธอคิดว่ามีแค่เจ้าสาว ตอนนี้เจ้าบ่าวก็เข้ามาพร้อมทั้งกอดเจ้าสาวไว้ในอ้อมแขน

"ชุดนี้ ไม่เอานะครับ มันโป๊ไป"

พนักงานสาวรีบพยักหน้ารับตอบรับทันที

"งั้นเดี๋ยวส้มช่วยเปลี่ยนชุดนะคะ"

"ไม่ต้องครับ เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง รบกวนช่วยรอด้านนอกด้วยนะครับ"

"ค่ะๆ"

ส้มรีบยิ้มรับ ก่อนจะรีบเดินออกมา เธอเจอบ่อย ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ร้อยทั้งร้อยคือข้าวใหม่ปลามัน คงอยากจะมีช่วงเวลาที่หวานชื่นแบบนี้ แล้วดูท่าหมอธนนท์หวงเจ้าสาวน่าดู แค่อยู่ในชุดที่เซ็กซี่ขนาดนี้ถึงขั้นหวงกอดไว้ไม่ยอดให้ใครเห็นคุณพริบพราวในชุดนี้

"พี่นนท์ปล่อยพราวได้แล้วค่ะ แล้วก็รบกวนออกไปรอด้านนอกด้วย"

พริบพราวที่หน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย โชคดีที่เขาพยุงชุดเธอขึ้นและรูดซิบให้ทัน ไม่งั้น เธอจะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน ที่เขาเล่นรังแกเธอในที่แบบนี้

"แล้วใครจะช่วยเธอเปลี่ยนชุด"

"พราวเปลี่ยนเองได้ค่ะ"

"หันหลังมาอย่าดื้อ หรืออยากจะโดนแบบเมื่อกี้อีก"

คำขู่ของเขาทำให้เธอชะงักและยอมหันหลังให้แต่โดยดีแม้ว่าคนตัวเล็กจะต้องกลั้นหายใจเมื่อมีร่างสูงยืนซ้อนหลังและกำลังรูดซิบให้เธอแบบนี้ พริบพราวไม่เข้าใจชายหนุ่มเลย ว่าเขารังแกเธอทำไม มาจูบเธอทำไม ในเมื่อเขาพูดเองว่าเขาเกลียดเธอนักหนา