ไม่สบายใจ 2
1093 คำ
"มะลิ!" เสียงเรียก พร้อมทั้งแขนที่ถูกสะกิดจากทางด้านหลัง ทำให้จัสมินสะดุ้งหันขวับกลับไปมอง
"วีด้า ตกใจหมดเลย"
"ยืนเหม่ออะไรอยู่ตรงนี้ แล้วมองอะไร เห็นชะเง้อคอมองตั้งนาน" วีด้าพูดพร้อมกับมองไปยังทิศทางสายตาของเพื่อนสาว ที่มองไปเมื่อสักครู่ ทว่าก็ไม่เห็นมีอะไรสักอย่าง
"มองพี่ฟรานซ์น่ะ"
"แล้วเขาไปไหน"
"ไปทำงาน พอดีเจอลูกค้าที่นี่ก็เลยไปคุยงานต่อ" ยิ่งฟังวีด้าก็ยิ่งไม่เข้าใจ เจอลูกค้าที่นี่ เลยทิ้งแฟนไว้ที่นี่เหมือนกันอย่างนั้นเหรอ
"ท่าทางลูกค้าคนนี้จะสำคัญเนาะ ถึงได้ทิ้งแกไว้ที่นี่ได้ ว่าแต่ลูกค้าผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ"
"ผู้หญิง" หัวคิ้วของวีด้าพุ่งเข้าหากันจนเป็นปม หรี่สายตามองเพื่อนสาวอย่างจับพิรุธ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"แกไม่สบายใจใช่ไหม ที่พี่ฟรานซ์ไปกับลูกค้าผู้หญิงคนนั้น"
"ใครบอกแก ฉันสบายใจและโอเคมาก ฉันจะไม่สบายใจเรื่องอะไร ในเมื่อพี่ฟรานซ์ไปทำงาน ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักหน่อย" วีด้าเผลอเบะปากใส่เพื่อนรัก ที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียนประจำด้วยกัน มีหรือจะดูไม่ออก ว่าเพื่อนกำลังสบายดีหรือไม่สบายใจกันแน่
"เพื่อนรัก เรารู้จักกันมาเป็นสิบๆ ปี แกโอเคหรือไม่โอเค มีเหรอที่ฉันจะดูไม่ออก แกไม่โอเคทำไมแกไม่บอกเขาไปล่ะ ทำไมแกจะต้องทำเหมือนโอเคทุกอย่าง เข้าใจทุกเรื่องด้วย ทั้งที่ความจริงแกมีสิทธิ์จะแสดงความรู้สึกว่าไม่โอเคได้นะมะลิ"
จัสมินหน้าเศร้าลง เมื่อได้ฟังในสิ่งที่วีด้าเอ่ยออกมา ไม่ใช่เธอไม่อยากแสดงว่าไม่โอเคหรือไม่พอใจ แต่เธอก็แค่...
"ฉันไม่อยากทำตัวงี่เง่าไม่มีเหตุผลน่ะ" คนฟังกลอกตาไปแล้วหนึ่งรอบ กระแทกลมหายใจออกมาดังๆ
"อ๋อ! ฉันลืมไปเลย ว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกแกด้วย"
"เรื่องอะไรเหรอ"
"เรื่องพี่ฟรานซ์ของแกนั่นแหละ" ครานี้เป็นจัสมินบ้างที่แสดงสีหน้าไม่เข้าใจ
"แกจำพี่เรย์คนที่ฉันตามจีบได้ไหม คนที่ฉันซื้อดอกไม้ไปจีบเขาอะ"
"จำได้ แล้วเกี่ยวกับพี่ฟรานซ์ยังไง"
"ก็พี่เรย์คือเพื่อนของพี่ฟรานซ์ยังไงล่ะ ฉันเพิ่งรู้ก็วันนี้แหละ ทำไมแกไม่บอกฉันล่ะ ว่าพี่เรย์คือเพื่อนพี่ฟรานซ์ ฉันจะได้ให้พี่ฟรานซ์ช่วยเป็นพ่อสื่อให้ จะได้ไม่ต้องวิ่งตามจีบให้เมื่อยแบบนี้"
จัสมินได้แต่ยิ้มแห้งให้เพื่อนสาว จะให้เธอบอกกับวีด้ายังไง ว่าเรย์คือเพื่อนของฟรานซ์ ในเมื่อเธอก็ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน
จะว่าไปตั้งแต่รู้จักกันมา ฟรานซ์ยังไม่เคยพาเธอไปหาเพื่อนของชายหนุ่มเลยสักคน ไม่เคยพาเธอเข้าไปอยู่ในสังคมของเขาเลยสักครั้ง มีแต่เธอเท่านั้นที่พาเขาเข้ามาในสังคมของเธอ
"นี่ยัยคุณหนู อย่าบอกนะ ว่าแกก็ไม่รู้ว่าพี่เรย์คือเพื่อนของพี่ฟรานซ์" ถ้าเป็นอย่างที่ว่า วีด้าคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องบ้าไปแล้วแน่ๆ แต่ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เมื่อเห็นเพื่อนสาวพยักหน้ายอมรับ
"เฮ้ย!! จริงเหรอมะลิ มันจะเป็นไปได้ยังไงแก ในเมื่อแกกับพี่ฟรานซ์คือแฟนกัน แกจะไม่รู้ได้ยังไง ว่าพี่เรย์คือเพื่อนของพี่ฟรานซ์ เพราะทั้งสองคนคือเพื่อนสนิทกัน ตลกแล้วมะลิ... ถามจริงๆ เถอะ นอกจากตัวพี่ฟรานซ์ กับคุณเลขาของเขา และบริษัทที่เขาทำงาน แกรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง คงไม่ได้รู้แค่นี้หรอกใช่ไหม"
สิ่งที่วีด้าเอ่ยมาล้วนถูกต้องทุกอย่าง เธอแทบไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฟรานซ์เลย หัวใจที่อิ่มเอมมีความสุข เริ่มแกว่งไกวและฉุกคิดขึ้นมา
ว่าแท้ที่จริงแล้ว เธอรู้จักฟรานซ์ดีแค่ไหนกัน หรือจริงๆ เธอไม่ได้รู้จักชายหนุ่มเลยสักนิด
ส่วนฟรานซ์ก็พานาตาลีมาคุยงานที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง ที่ค่อนข้างจัดแบ่งโซนไว้เป็นส่วนตัวพอสมควร
แต่ที่ไม่ค่อยสมควร ก็คงจะเป็นนาตาลี ที่ย้ายมานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับชายหนุ่ม อีกทั้งหญิงสาวยังส่งสายตายั่วยวนให้ฟรานซ์เสียด้วยซ้ำ
"คุณฟรานซ์สนใจข้อเสนอของลีไหมคะ" ไม่รู้ว่าข้อเสนอที่ว่า คือข้อเสนอเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวกันแน่
เพราะตอนนี้นิ้วเรียวกำลังลากจากหน้าอก ตามแนวกระดุมเสื้อของชายหนุ่มลงมาเรื่อยๆ และมาหยุดที่หน้าท้องแกร่ง
ช้อนสายตาขึ้นมองฟรานซ์อย่างสื่อความหมาย และดูเหมือนนิ้วเรียวจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น ฟรานซ์จึงต้องจับมือของหญิงสาวไว้
"ข้อเสนอที่คุณนาตาลียื่นมา ค่อนข้างน่าสนใจเลยครับ" เรียวปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้นาตาลีเลยสักนิด
แต่หญิงสาวคงไม่รู้ ว่าข้างในใจของฟรานซ์นั้น ไม่ได้รู้สึกพิศวาสเลยสักนิด
อาจจะเป็นเพราะอยู่ๆ ภาพใบหน้าของจัสมินผุดเข้ามาทับซ้อนใบหน้าของนาตาลีก็เป็นได้
"ถ้าคุณฟรานซ์สนใจ งั้นเรามาทำข้อตกลงร่วมกันดีไหมคะ" คนอยากยั่วยังคงเอ่ยต่อ เรียกเสียงหัวเราะจากชายหนุ่มออกมาเบาๆ
"ดูเหมือนคุณนาตาลีจะเป็นคนใจร้อนเหมือนกันนะครับ" ครานี้นาตาลีไม่นิ่งเฉย วางมือบนหน้าอก เลื่อนมือขึ้นมายังบ่ากว้างและคล้องลำคอหนา
"ลีเป็นคนไม่ชอบรออะไรนานๆ ค่ะ ถ้าชอบหรือใช่ก็ลุยเลย และลีก็คิดว่าคุณฟรานซ์ก็เป็นเหมือนลี เว้นซะแต่ว่า คุณฟรานซ์จะเกรงใจผู้หญิงคนนั้น ที่คุณควงมาเดินห้าง" ฟรานซ์ไม่ตอบรับ จับมือนาตาลีออกจากลำคอ จากนั้นก็ขยับตัวออกเว้นระยะห่างตามความเหมาะสม
"เอาเป็นว่า เราสองคนตกลงร่วมงานกันนะครับ ส่วนรายละเอียดต่างๆ เดี๋ยวผมให้เลขาส่งให้คุณนาตาลีทางเมล์นะครับ" นาตาลีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สบสายตากับฟรานซ์ไม่มีหลบ ก่อนจะยิ้มมุมปากให้ชายหนุ่ม
ยากแบบนี้ล่ะ ท้าทายเธอที่สุด
- ผู้เขียน
