“วันนี้ฉันรู้สึกเบื่อๆว่ะแก อยากไปเดินเล่นที่ห้างแก้เบื่อสักหน่อย แกไปด้วยกันไหม”
ฉันรู้สึกเบื่อๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก แล้วก็ยังไม่อยากกลับห้องตอนนี้ด้วย
“ไปดิ เห็นพ่อฉันบอกว่าที่ห้างมีกระเป๋าเข้าใหม่พอดี เผื่อแกอยากดูไปดูกระเป๋าด้วยไหม”
มิราตอบพร้อมยักคิ้วให้เล็กน้อย
“อืม…ไปสิจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านด้วย"
ฉันตอบออกไปโดยแทบไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่อยากอยู่ห้องเฉยๆ
“แกยังไม่โอเคอีกเหรอ”
เสียงของมิรานุ่มลงกว่าเดิม เธอหันมามองหน้าฉันอย่างสังเกต
ฉันรู้ว่ามิราเธอรู้ว่าฉันไม่โอเค เพราะสายตาที่เธอมองเหมือนเข้าใจฉันทุกอย่าง
“เปล่าหรอก แค่เบื่อๆนิดหน่อยน่ะ”
ฉันยิ้มพร้อมตอบกลับไป พลางพ่นลมหายใจออกเบาๆ
“แน่ใจ”
“หื่อ…ไม่แน่ใจอ่ะแก”
ฉันส่ายหัวช้าๆแล้วยิ้มแห้งๆให้กับเพื่อนรัก ในใจมันเต็มไปด้วยความน้อยใจ
“ฉันรู้ แต่ฉันแค่ไม่อยากถามแกเท่านั้นเอง ไว้แกพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยพูดแล้วกัน”
คำพูดของยัยมิร
