เช้าของวันพฤหัสบดี
“พะพิ้ง”
เสียงหวานคุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหน้า ฉันละสายตาจากหนังสือที่เปิดอยู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง เห็นนาบียืนยิ้มอยู่ตรงหน้า
“ว่าไงนาบี”
ฉันตอบพร้อมส่งยิ้มกลับไปอย่างเป็นมิตร
นาบีมองฉันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อยอ่ะ”
“ได้สิ ว่ามาเลย”
เธอขยับเข้ามานั่งลงตรงข้าม วางกระเป๋าไว้ข้างตัว แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ เหมือนกำลังรวบรวมความกล้า
“คือ…วันพรุ่งนี้ที่เป็นงานวันเกิดฉันน่ะ ฉันอยากขอให้เธอไปด้วยได้ไหมพะพิ้ง เธออย่าปฏิเสธเลยนะ”
ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย
“เอ่อ…ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจเลยอ่ะ ฉันว่าจะคุยเรื่องนี้กับเธออยู่เหมือนกัน”
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรต่อ นาบีก็พูดแทรกเข้ามาทันที
“อย่าปฏิเสธเลยนะพะพิ้ง ฉันอยากให้เธอไปจริงๆนะ”
เสียงของเธอสั่นนิดๆ และสายตาคู่นั้นก็มองมาที่ฉันอย่างอ้อนวอน มือของเธอเอื้อมมาจับมือฉันแน่น ความอบอุ่นจากปลาย
