พุดพิชชากำลังชงชาเพิ่มเพราะที่ชงไว้ตั้งแต่มาถึงร้านั้นหมดไปนานแล้ว เด็กมาเรียนกันเยอะทุกๆ วันที่ร้านของเธอขายดีทั้งแซนวิชและชา จนเธอเองแทบไม่ได้จับโทรศัพท์ขึ้นมาดูเลยสักครั้ง
“ผมกะแล้วว่าคุณต้องกำลังยุ่ง” เขาส่งเสียงมาก่อนด้วยน้ำเสียวที่ฟังดูสนิทสนม
“ค่ะ ยุ่งนิดหน่อย” หญิงสาวเงยหน้ามองก็เห็นชายหนุ่มรูปหล่อร่างสูงยืนยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ผมซื้อข้าวกลางวันมาให้ครับ” รัญภาคย์ชูถุงใส่ข้าวกล่องในมือให้เธอดูแล้ววางลงบนโต๊ะ
“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณทานหรือยัง”
“ยังครับเดี๋ยวผมกลับไปทานที่ห้องทำงาน ไม่อยากรบกวนคุณ”
เขาส่งยิ้มให้เธออีกครั้งเธอแล้วก็เดินกลับไปยังตึกที่เขากำลังทำเป็นฟิตเนสเซ็นเตอร์โดยกั้นห้องเล็กๆ ไว้เป็นห้องทำงานของตัวเอง บริเวณชั้นล่างเขาทำเป็นห้องออกกำลังกายที่มีอุปกรณ์บางอย่างส่งมาเตรียมติดตั้งบ้างแล้ว ชั้นสองจัดเป็นห้องอาบน้ำ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และล็อกเกอร์เก็บของ รวมไปถึงห้องพัก
