รินรดางัวเงียตื่นมาพร้อมอาการมึนหัวเล็กน้อยหลังจากที่หล่อนหลับไปพักหนึ่ง... เหตุการณ์ที่พอจำได้เลือนรางเมื่อตอนก่อนที่หล่อนจะหลับไปนั้นทำเอาหัวใจหล่อนหล่นวูบเมื่อคิดว่าเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นกับตัวเองโดยที่ไม่ได้คาดฝันมาก่อน และที่เลวร้ายกว่านั้นคือร่างสูงของคนที่หล่อนเคยเกลียดเละตอนนี้เกลียดมากขึ้นเป็นแสนล้านเท่านั้นนอนกอดหล่อนอยู่อย่างแนบชิด...
ร่างกายหล่อนรับรู้ได้ว่าตนเองนั้นเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมอกเขา... ความอาดูรมากมายไหลเข้ากระทบใจ แต่กระนั้นมันก็ไม่ได้ครึ่งหนึ่งของความเคียดแค้นที่มีต่ออรรถากรยามเมื่อนึกถึงว่าเขาทำอะไรกับหล่อนไว้บ้าง...
เขา... ทำลายหล่อน ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง...
รินรดาสะบัดเขาออกจากร่างกายหล่อนแล้วผลักเขาเกือบตกเตียง หล่อนถลาเข้าไปทุบตีเขาอย่างบ้าคลั่ง อาศัยจังหวะที่เขางัวเงียกำลังจะตื่นและไม่มีทางสู้หล่อนนั้นเอาฝ่ามือฟาดหน้าของเขาแรงๆ จนเจ็บมือ... แต่ก็สะใจเป็
