ตอนที่6 เมินเฉย
1559 คำ
ณิชาวีร์ตัดปัญหาโดยการเดินออกจากห้องสตูโอนั้นไปในที่สุด แม้จะรู้สึกครางแครงใจกับคนตรงหน้า แต่เธอยังไม่อยากเก็บเอามาคิดให้ปวดหัวในตอนนี้ หญิงสาวเดินออกไปเกือบจะพ้นตึกที่เขาถ่ายทำงานกันแล้ว เป็นจังหวะเดียวกับที่น้องสาวของสามีเดินเข้ามาพอดิบพอดี
“อ้าว...น้องพิมพ์จะไปไหนคะ?”
ณิชาวีร์ยิ้มทักทายน้องของสามีอย่างเป็นมิตรเช่นทุกครั้ง แม้ว่าอีกคนจะไม่ชอบหน้าเธอเอาเสียเลย
“พี่ณิก็มาด้วยเหรอคะเนี่ย มาดูเขาถ่ายแบบหรือมาตามหึงหวงสามีคะ?”
จิรวดียิ้มให้พี่สะใภ้อย่างไม่ให้เสียมารยาทเช่นกัน แม้เธอจะไม่ปราบปลื้มกับภรรยาของพี่ชายนัก แต่จะให้ทำอย่างไรได้ก็ในเมื่อพี่ชายเลือกที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้แล้ว
“เปล่าจ้ะ พี่เอาอาหารเที่ยงมาส่งพี่ภัทรน่ะ กำลังจะกลับบ้านพอดี”
“อุ๊ยตาย! ทำหน้าที่เมียได้ดีจริง ๆ เลยนะคะ กลัวโดนเขี่ยทิ้งหรือไงนะถึงได้รีบเอาอกเอาใจกันมากขนาดนี้”
สีหน้าที่ดูเย้ยหยันของน้องสามี ณิชาวีย์รู้สึกชินชากับคนตรงหน้านี้เสียแล้ว รู้อยู่เต็มอกว่าอีกคนไม่เคยชอบตนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ณิชาวีร์ได้แต่ยิ้มส่งให้เพราะถึงอย่างไรก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกันอยู่ดี น้องของสามีก็ไม่ต่างจากน้องสาวของเธอนัก
“คงไม่โดนเขี่ยทิ้งง่าย ๆ หรอกจ้ะ พี่ภัทรก็ยังรักยังหลงพี่อยู่เหมือนเดิม” จิรวดีแสยะยิ้มที่มุมปาก รู้สึกหมั่นไส้กับความมั่นอกมั่นใจของพี่สะใภ้กาฝากคนนี้นัก
“เมื่อก่อนพิมพ์ว่าอาจจะใช่นะคะ แต่ตอนนี้อะไร ๆ ก็ไม่แน่ไม่นอนอีกต่อไปแล้วนี่นา พี่ณิคงไม่รู้อะไรสินะคะว่าคนที่มาเป็นนางแบบให้พี่ภัทรวันนี้เขาคืออดีตคนรักที่พี่ภัทรรักมากกว่าใครบางคนแถวนี้อีก กลัวว่าถ่านไฟเก่าจะครุขึ้นมาบ้างก็ดีนะคะ พิมพ์เป็นห่วงพี่ณิค่ะ”
อดีตคนรักของจิรภัทร์อย่างนั้นน่ะเหรอ มิน่าล่ะเธอถึงเห็นเขาเอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้น ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอคนนั้น ที่แท้มันก็เป็นแบบนี้นี่เองสิใช่ไหม
“ขอบใจนะจ๊ะที่อุตส่าห์เป็นห่วง อดีตคนรักกับภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มันมีความสำคัญต่างกันมากอยู่นะพี่ไม่กลัวหรอก น้องพิมพ์จะไปดูเขาถ่ายแบบก็เชิญเถอะค่ะ พี่จะไปธุระที่อื่นต่อ ขอตัวก่อนนะ”
หญิงสาวเดินจากไปไม่หันหลังกลับมามองน้องของสามีอีก ในใจของณิชาวีร์รู้สึกร้อนรุ่มดั่งไฟเผา เหตุผลนี้หรือเปล่าที่สามีอยากมาขอจบความสัมพันธ์ เพราะคนรักเก่าของเขาเดินกลับมาในชีวิตอีกครั้งแล้ว
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอควรจะหลีกทางให้คนทั้งคู่ได้สมหวังหรือเปล่า ในเมื่อสามีก็ประกาศปาว ๆ ว่าเขาหมดรักกันแล้ว เขาหมดรักแต่เธอก็ยังคงรักเขามากอยู่นี่สิคือปัญหา
จิรวดีเมื่อเห็นพี่สะใภ้ไม่สนไม่แคร์ในสิ่งที่ตัวเองตักเตือน ยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกหมั่นไส้ณิชาวีร์ขึ้นมาอีกเท่าตัว
“ฉันจะยุให้พี่ภัทรเลิกกับแกให้ได้คอยดูเถอะนังณิชาวีร์! แกรอเป็นหมาหัวเน่าได้เลยนังพี่สะใภ้ตัวดี ชิ!!!”
เสียงส้นรองเท้าแหลมคมกระทบกับพื้นเดินหายไปในตัวอาคารที่ทำงานของพี่ชายอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
“เหนื่อยไหมครับนิชา?”
ชายหนุ่มยื่นแก้วน้ำในมือส่งให้กับนางแบบสาวสวย ณัฐนิชาเพิ่งจะถ่ายภาพนิ่งและวีดีโอเคลื่อนไหวแล้วเสร็จพอดี
“ขอบคุณนะคะ ไม่เหนื่อยหรอกค่ะแค่นี้เอง นิชาถ่ายแบบอยู่ที่โน่นนานหลายชั่วโมงกว่านี้อีก แค่นี้สบายมาก”
“สมกับเป็นนางแบบมืออาชีพระดับอินเตอร์จริง ๆ เลยนะครับ ถ่ายยังไงก็สวยทุกรูปทุกเซตเลย”
“แหม ชมเกินไปแล้วล่ะค่ะ ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง” หญิงสาวยังคงทำตัวเหนียมอายอย่างน่ารักอยู่เช่นเคย
“อ่ะแฮ่ม! จีบกันเหรอคะสองคนนี้ ทักทายพิมพ์บ้างก็ได้นะคะพี่นิชา”
จิรวดีอดแซวพี่ชายกับหญิงสาวที่เธอคุ้นเคยสนิทสนมมานานไม่ได้ รู้ดีว่าเมื่อก่อนพี่ชายรักณัฐนิชามากแค่ไหน และทุกวันนี้ก็ยังคงไม่ลืมรักแรกและรักเดียวที่เคยมีมา แม้จะแต่งงานอยู่กินกับอีกคนมานานหลายปีแล้วก็ตาม
“น้องพิมพ์ พี่ขอโทษทีนะจ๊ะ มาก็ดีเลยจะได้ไปทานข้าวกับพี่และคุณภัทร เราสองคนว่าจะไปทานอาหารญี่ปุ่นกันพอดี”
“แหม จะดีเหรอคะ พิมพ์จะไปเป็นก้างขวางคอใครหรือเปล่านะ” พร้อมกับปรายตามองพี่ชายที่ยืนยักไหล่ส่งให้แทนคำตอบ
“พูดอะไรแบบนั้นคะน้องพิมพ์ ไปสามคนดีที่สุดเลยล่ะ ถ้าพี่ไปกับคุณภัทรแค่สองคนอาจจะถูกมองไม่ดี ภรรยาที่บ้านคุณภัทรอาจจะเข้าใจผิดเอาก็ได้”
“เออจริงสิพี่ภัทร เมื่อกี้พิมพ์เจอเมียพี่ด้วย ไหนเขาว่าเอาอาหารกลางวันมาส่ง แล้วพี่จะไม่กินหน่อยเหรอ?”
จิรวดีหันมาถามพี่ชายทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วว่าพี่ชายจะต้องออกไปทานข้าวกับณัฐนิชาอย่างแน่นอน
“พี่ให้ทีมงานเขาเอาไปกินแล้วล่ะ จะมัวมากินอาหารปิ่นโตได้ยังไง นิชาเขาอุตส่าห์มาทำงานให้เรานะ”
“แหม แล้วคนที่เขาอุตส่าห์ทำมาให้จะไม่เสียใจแย่เหรอแบบนี้”
“อย่าไปพูดถึงเขาเลยยัยพิมพ์ ตกลงจะไปกินข้าวกับพี่ไหม?”
จิรภัทรถามน้องสาวอีกครั้ง ไม่อยากให้จิรวดีพูดถึงภรรยาให้เสียบรรยากาศไปมากกว่านี้เลย
“ไปสิคะ พิมพ์อยากอยู่คุยกับพี่นิชานาน ๆ ไม่เจอตั้งหลายปีกลับมาครั้งนี้ทั้งสวยทั้งฮอต โอกาสเข้าใกล้ถึงตัวแบบนี้คงไม่ได้มีมาบ่อยนักหรอก จริงไหมคะพี่นิชา”
“ไม่จริงจ้ะ ๆ ไม่ถึงขนาดนั้น ถ้าน้องพิมพ์อยากเจอพี่ก็แค่โทรศัพท์มาหา พี่ว่างอยู่แล้วจ้ะ”
ณัฐนิชาได้แต่ยิ้มส่งให้จิรวดี เมื่อก่อนเด็กสาวชอบพอเธออย่างไร ทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้นอยู่ ถ้ายังเป็นแบบนี้เธอก็ควรจะดีใจสิใช่ไหม
“งั้นเราไปกันดีกว่านะครับนิชา เอารถผมไปแล้วกัน ขากลับค่อยแวะมาเอารถนิชาที่นี่”
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ เอาที่เจ้าภาพสะดวกใจก็แล้วกัน”
“เชิญเลยครับ”
ชายหนุ่มผายมือเชื้อเชิญให้สาว ๆ ได้เดินนำหน้าออกไปก่อน ก่อนที่เขาจะเดินตามหลังออกไปติด ๆ
ลับหลังเจ้านายหนุ่ม เรื่องซุบซิบนินทาก็ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา คนที่ถือปิ่นโตอยู่ในมือ ยกขึ้นให้เพื่อนร่วมงานที่อยู่ตรงหน้าได้เห็น
“กับข้าวเมียอุตส่าห์ทำมาให้ แต่ผัวก็ไม่สนใจจะกินเลย ยังมีหน้าระริกระรี้ออกไปทานกับคนอื่นอีกมันใช่เหรอวะแก?”
“เออจริง สงสารคุณณิเธอนะ แล้วที่เขาลือกันว่าคุณนางแบบคืออดีตแฟนคุณภัทรมันจริงไหม?”
“จริง! เมื่อเช้าตอนไปเข้าห้องน้ำ ฉันได้ยินนางคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ นางบอกว่าจะแย่งคุณจิรภัทรกลับมาให้ได้ ไม่สนหรอกว่าเขาจะมีเมียอยู่แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นจริงขาเตียงคุณณิคงสั่นคลอนถึงขั้นแตกหัก ดูท่าว่านางจะเอาจริงอย่างที่พูดและคนของเราก็นะ!!! ก็อย่างที่แกเห็นอยากเล่นด้วยกับเขาเสียเหลือเกิ๊น! รู้แล้วเหยียบเอาไว้เลยอย่าไปเล่าต่อให้ใครฟังเชียวล่ะ รู้แค่เราสองคนพอเข้าใจไหมแอนนา?”
“เข้าใจแล้วค่ะพี่ เชื่อแอนนาเถอะว่าจะไม่มีวันเล่าให้ใครฟังแน่ ๆ”
“ไปทานข้าวฝีมือคุณณิกันเถอะ บุญปากของเรานะวันนี้ ชิ!! พูดมาแล้วเบื่อผัวไม่ได้เรื่องของคุณณิจริง ๆ เลย ถ้าได้เลิกกันในอนาคตฉันขอให้คุณณิได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าคนนี้ล้านเท่า!”
สองสาวพากันเดินออกไปอีกห้อง บทสนทนาของคนทั้งคู่ยุติลงเพียงเท่านั้น แม้จะไม่พอใจผู้เป็นนาย แต่ก็คงจะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านินทาลับหลังไม่ให้เขาได้รับรู้แบบนี้แค่นั้นเอง...
- ผู้เขียน
