ห้าวเฉินตอบด้วยน้ำเสียงกุกกัก เขาแทบไม่กล้าเยี่ยมหน้าออกไปยังคงยืนเอาหลังแนบแผ่นหินด้วยความรู้สึกกระดากและละอายแก่ใจ ไม่เคยเห็นภาพของผู้หญิงที่อาบน้ำโดยไม่สวมเสื้อผ้าตั้งแต่เล็กจนโตเป็นหนุ่มก็ยังไม่เคยเลยสักครั้ง
“ห้าวเฉิน...ท่านมาแอบอยู่ตรงนี้ทำไมกัน”
เสียงที่ดังอยู่ใกล้ ๆ ทำให้คุณชายหนุ่มแห่งตระกูลใหญ่ตกใจและเมื่อเขาหันกลับไปก็พบว่าลี่จู่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขานั่นเอง แต่ว่านางไม่ได้เปลือยกายเหมือนตอนที่อยู่ในสายน้ำ เรือนร่างของนางถูกห่มคลุมด้วยเสื้อสีขาวยาวกรอมเท้า ผมของนางประดับด้วยมาลาดอกไม้ขนาดใหญ่ ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนนางจิ้งจอกที่จะมีพิษมีภัยหรือดูเช่นไรนางก็ไม่น่าเป็นปีศาจเลยแม้แต่น้อย ห้าวเฉินจ้องหน้านางสักครู่เขาจึงเอ่ยว่า
“ข้าไม่ได้แอบนะแต่ข้าน่ะไม่กล้ามองเจ้าต่างหาก ก็เมื่อครู่นี้เจ้าอาบน้ำแล้วไม่สวมเสื้อผ้าจะให้ข้าไปยืนจ้องมองเจ้าอยู่ด้วยเช่นไร”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ข้าก็แค่อาบ
