“มันคงเป็นการยากนะลี่จูในเมื่อเจ้าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา เจ้ามีพลังวิเศษและอยู่ในที่แห่งนี้ที่มีอำนาจเหนือกว่าโลกมนุษย์”
“ข้าเพียงบำเพ็ญญาณ แต่ข้าไม่ได้มีพลังมากมายมหาศาลที่จะทำให้ใครเป็นหรือตายก็ได้ เพราะนั่นมันอยู่นอกเนื้อจากสิ่งที่ฟ้าลิขิตเท่านั้น”
“ที่จะว่ามาเพียงแค่ข้าจูงมือเจ้าออกไปก็สามารถที่จะหลุดพ้นจากที่แห่งนี้ได้ แล้วหลังจากนี้เล่าเจ้าจะเป็นเช่นไร”
“มีกฏอยู่อย่างหนึ่งไม่ว่าจะเป็นภูตหรือปีศาจหรือเทพเซียนที่อยู่ในป่าไผ่พันปี หากหลุดพ้นไปจากอาณาเขตหวงห้ามนี้พลังที่บำเพ็ญเพียรมาก็จะค่อย ๆ ลดน้อยถอยลงนั่นก็หมายความว่ากำลังของข้าจะอ่อนลงเรื่อย ๆ นอกเหนือจากว่าข้าจะกลับมาที่นี่เพื่อบำเพ็ญเพียรตนเองและปฏิบัติตนถือศีลอีกครั้ง”
“แล้วเจ้าก็จะกลับไปเป็นจุดเดิมเช่นนั้นรึ”
นางส่ายหน้าและตอบว่า
“เปล่าหรอกมันเหมือนการเริ่มต้นใหม่ข้าจะต้องใช้เวลายาวนานอีกหลายพันปีกว่าที่จะกลับมามีพลังและชีวิตไ
