“ลี่จู เจ้ามาพอดีรีบไปยกน้ำชามาให้คุณหนูซูซินฮวาคู่หมั้นของห้าวเฉินตอนนี้เลย”
“ค่ะ...ท่านแม่” ลี่จู่รับคำสั่งจากเจียอีแล้วรีบเดินออกไป ในขณะนั้นมารดาของห้าวเฉินก็หันไปทางซูซินฮวาที่ก็นั่งและมองตามหลังลี่จูที่เดินออกไปภริยาเอกแห่งสกุลใหญ่จึงเอ่ยขึ้นว่า
“ซูซินฮวา...แม่ดีใจมากที่เจ้ามาเยี่ยมห้าวเฉินในวันนี้ ทุกคนล้วนดีใจกับการกลับมาของลูกชายแม่และช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่วันนี้เจ้ามาเยี่ยมเขาถึงที่บ้านของเรา แม่ถือว่านี่เป็นนิมิตรหมายอันดีระหว่างเจ้ากับห้าวเฉินด้วย”
“ค่ะ...ท่านแม่ แล้วไม่ทราบว่าแม่นางคนเมื่อครู่นี้ที่ท่านแม่ใช้ไปยกน้ำชาให้ข้าน่ะ นางเป็นใครหรือคะ เพราะว่าตอนข้ามาที่นี่ไม่เคยเห็นแม่นางผู้นี้มาก่อน”
“นางชื่อลี่จู นางช่วยลูกของข้าออกมาจากป่าไผ่พันปีตอนที่ห้าวเฉินไปหลงอยู่ในป่านานนับเดือนนั้นอย่างไร”
“นางเป็นสาวชาวบ้านเช่นนั้นหรือคะท่านแม่ แต่ดูหน้าตาสะสวยงดงาม ข้านึกว่าเป
