แต่อาหารเช้าของเธอเป็นหมันเพราะธัญญ์ไม่ได้แตะต้องเหมือนของหญิงสาวอีกคนที่มาร่วมรับประทานด้วย
“คุณวิอิ่มแล้วเหรอคะ” สุนิสาเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ยังยิ้มแย้มให้วิธาดาเมื่อเห็นหญิงสาวยกน้ำขึ้นดื่ม
“อิ่มแล้ว ขอตัวก่อน” เธอทำท่าจะลุกแต่ได้ยินเสียงถามของสุนิสาก็ต้องชะงัก
“คุณวิทำงานเป็นยังไงบ้างคะ ไม่ได้เจอกันเลย” รอยยิ้มพิมพ์ใจที่สุนิสาส่งมาให้ ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
“ก็ดีค่ะ วันก่อนเราเจอกันแล้วนี่คะ แต่คุณนิคงความจำไม่ดี”
หญิงสาวแสร้งพูด สุนิสาหน้าเสียเล็กน้อย แต่ยังยิ้มหวานให้อีกฝ่ายอย่างไม่นึกโกรธ
“วิธาดา”
“ขา... เรียกวิมีอะไรเหรอคะ” วิธาดาเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างธัญญ์กับสุนิสาที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร หญิงสาวกอดคอเขาแน่น แล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ สุนิสาถึงกับตาโตอ้าปากค้างในการกระทำของวิธาดา
“วิธาดา ทำอะไรนี่” ธัญญ์สะบัดร่างหญิงสาวออก เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อน
