“จะรีบปล่อยไปทำไม ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เพิ่มผมเป็นผัวของคุณอีกสักคน แล้วผมจะตอบแทนให้คุณอย่างงามเอาไว้ไปกระชับความสาวของคุณให้ฟิต ไว้หลอกผู้ชายคนอื่นอีกสักร้อยสักพันคน” เขาเยาะหยัน
“ปล่อยนะ”
“คุณพูดออกมาแบบนี้ก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องถนอมมาก”
“นี่คุณ ปล่อยนะ คนหยาบคาย คนป่าเถื่อน” เธอดิ้นรนแต่เขาคร่อมทับกักร่างเธอเอาไว้ ก่อนจะแยกขาเธอออกจากกันอีกครั้ง
“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้”
“เอาน่า มาสนุกกันดีกว่า อย่าทำเป็นดีดิ้นไปเลย ผมไม่หลงกลคุณง่ายๆ อีกต่อไปแล้ว”
“ว้าย! กรี๊ดด!!” พิมพ์มาดากรีดร้องอย่างตกใจเมื่อเขาแยกขาเธอออกจนกว้าง ก่อนจะกระแทกกายเข้ามาจนสุดเส้นทางรัก ความรุนแรงของเขาทำให้เธอสะดุ้งเฮือก เบิ่งตากว้างด้วยความคาดไม่ถึง
“เป็นไงบทรักของผม ถึงใจหรือเปล่า” แล้วกวีก็ทำอย่างที่ปากพูดจริงๆ เขาไม่ปรานีเธออีก มือหนาบีบขยำไปทั่วสรรพางค์กาย ริมฝีปากกัดดูดไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าจนเกิดรอยแดงช้ำ สะโพกสอ
