วาลินพลอยสบายใจที่เอเดนไม่รู้ว่าอลิซเป็นสายเลือดมาเฟีย เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา อาจไม่รู้ว่าเขามีลูกสาว อลิซพยักหน้ารับ
“ทีแรกอลิซคิดว่าคุณลุงเป็นแด๊ดดี้ของหนู แต่คุณลุงบอกหนูว่าไม่ใช่แด๊ดดี้ หนูคงคิดไปเอง เพราะแด๊ดดี้หน้าตาคล้ายอลิซมากเลยค่ะ”
อลิซเชื่อฟังคำพูดจากมารดาว่าบิดาแท้จริงมีใบหน้าคล้ายคลึงกับเธอ ลูกสาวตัวเอง
‘อลิซ หม่ามี้ขอโทษ ความจริงเขาคนนั้นคือพ่อแท้จริงของลูก แต่ที่แม่ไม่ยอมบอกก็เพราะพ่อคนนั้นไม่เคยรักใครจริง เขาไม่สมควรเป็นแด๊ดดี้ที่ดีของลูกได้’
วาลินอุ้มลูกสาวขึ้นแนบอก กดจูบขมับอลิซแสนรักใคร่ แม่เลี้ยงเดี่ยวคิดถูก ปกปิดเป็นความลับตลอดไป ผู้ชายใจทมิฬ ไม่มีหัวใจรักใคร ต้องไม่รู้ว่าเขามีลูก
“หม่ามี้เป็นอะไรไปคะ ทำไมตัวร้อนจี๋เลยค่ะ”
“หม่ามี้เป็นคนชอบขี้ร้อนอยู่แล้วละค่ะ หม่ามี้ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ เรากลับบ้านดีกว่า ที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเรา”
วาลินปลอบใจตัวเองว่าสักวันหน
