“พี่ไปส่งไหมน้องสาว” คำทักทายด้วยน้ำเสียงยียวนใบหน้ากวนตีนของไอ้คนที่จอดรถขวางเธออยู่กลางถนนทำให้เมี่ยงคำโมโห
“ถ้าไม่อยากตายก็หลบไป” แม้ใจตระหนก แต่เธอต้องตั้งสติ พวกชิงหมาเกิดพวกนี้พูดดี ๆ ด้วยไม่ได้หรอก
“โว้ว ๆ เก่งจังเลยว่ะ แบบนี้กูชอบ”
“ชอบแล้วต้องทำไงว้า”
“ชอบแล้วก็ต้องจับมาทำเมียสิวะ ฮ่า ๆ”
คำพูดของพวกมันทำให้เมี่ยงคำขยับตัวลงจากรถ เพื่อจะเปิดเอาปืนพกที่อาไกรให้เธอไว้ใต้เบาะ แต่เธอยังไม่ทันได้เปิดเบาะรถ พวกมันก็กรูเข้ามาหา เมี่ยงคำตัดสินใจทิ้งรถแล้ววิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่วิ่งไปได้ไม่ไกลเท่าไรเธอก็ถูกพวกมันรุมจับไว้ได้
“ปล่อยน่ะ ! ปล่อย !” เมี่ยงคำพยายามสะบัดตัวออกจากการถูกจับแขนไพล่หลัง พวกมันไม่ปล่อย แถมยังพากันหัวเราะชอบใจ
“พวกมึงไปจัดการรถ เดี๋ยวพวกกูจะลากมันลงไปซั่มข้างทางรอ”
“ไอ้ชั่ว ! ไอ้เลว ! พวกแกไม่ได้ตายดีแน่ ฉันเป็นเด็กของอา... อื้อ ๆ”
เมี่ยงคำถูกพวกมันสามคนหามเข
