หลังจากออกคำสั่งให้เมี่ยงคำสำนึกผิดอยู่ในห้องแล้ว กำนันไกรก็ออกไปทำธุระข้างนอก เขากลับเข้าบ้านอีกครั้งตอนหัวค่ำ
“กำนันจะกินข้าวไหมจ๊ะ” ป้าสร้อยรีบเดินเข้ามาสอบถามคนที่เดินหน้าบึ้งขึ้นมาบนบ้าน
“เมี่ยงกินข้าวหรือยัง” กำนันไกรไม่ตอบคำถามของป้าสร้อย แต่เขากลับถามถึงคนที่เขาเป็นห่วงตลอดเวลาที่ออกไปทำธุระ
“กินแล้วจ้ะ”
“กินเยอะไหม”
“กินปกติจ้ะ” ป้าสร้อยเรียกเมี่ยงคำออกมากินข้าวแล้ว แต่เด็กสาวไม่ยอมออกมา ป้าสร้อยจึงเอากับข้าวไปวางไว้หน้าห้อง แล้วเคาะประตูเรียกให้เมี่ยงคำมารับไปกินในห้องเอง หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ป้าสร้อยแวะไปดูก็พบถาดอาหารที่พร่องไปแล้ววางอยู่หน้าห้อง แต่ป้าสร้อยจะไม่บอกเรื่องนี้ให้เจ้านายได้รู้หรอก นางกลัวกำนันไกรเอ็ดหนูเมี่ยง
กำนันไกรพยักหน้ารับทราบ เขาเดินไปนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟา หนุ่มใหญ่ถอนหายใจแล้วลูบหน้าแรง ๆ
“น้ำจ้ะ” เมื่อเจ้านายไม่ตอบว่าจะกินข้าวไหม ป้าสร้อยจึงไ
