- ผ่านไปครึ่งชั่วโมง -
“มันกำลังหนีครับ”
เสียงปลายสายดังขึ้นมา ท่ามกลางเสียงลมเบา ๆ และความเงียบในรถ
ไทเกอร์หยุดนิ่งไปเพียงเสี้ยววินาที
ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและหงุดหงิดเต็มพิกัด
“จับตัวมัน อย่าให้มันหนีไปได้ ถ้ากูยังไม่ได้ของที่ต้องการ”
“ครับ!” ปลายสายตอบรับทันที ก่อนสายจะถูกตัดไป
ไทเกอร์วางโทรศัพท์ลงช้า ๆ
สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่เต็มไปด้วยความมืดมิด
“หึ… มึงคิดว่ามึงจะหนีกูพ้นสินะ”
เขาพึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มเย็นเฉียบที่ไม่มีใครมองเห็น
ไทเกอร์ขยับตัวลุกขึ้นช้า ๆ มือหยิบเสื้อแจ็คเก็ตขึ้นมาสวมโดยไม่พูดอะไร เขากดโทรศัพท์อีกครั้งแล้วแนบหู
“ตำแหน่งตอนนี้อยู่ตรงไหน?”
“มันเพิ่งปีนออกทางหน้าต่างชั้นสองครับ วิ่งข้ามกำแพงหลังโกดังไปทางถนนฝั่งตะวันตก คนของเราตามอยู่”
เสียงรายงานจากคนของไทก้าดังขึ้นอย่างรวดเร็ว
ไทเกอร์ฟังเงียบ ๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงเรียบและเฉียบคม
