หลังเลิกเรียน หน้าโรงอาหาร
ฉันบอกเพื่อนว่าขอตัวไปซื้อขนมก่อนกลับ หาข้ออ้างเพื่อแยกตัวออกมาโดยไม่ให้ใครสงสัย
ระหว่างเดินมา ฉันก็เผลอกัดเล็บตัวเองไปด้วย เป็นนิสัยตอนเครียดที่ฉันนึกว่าตัวเองเลิกไปนานแล้ว
เมื่อเดินมาถึงม้านั่งหน้าโรงอาหาร อาร์มก็นั่งอยู่ก่อนแล้ว
เขาเห็นฉัน เขาก็รีบลุกขึ้น ยิ้มให้เล็กน้อย แต่แววตากลับดูจริงจังกว่าทุกครั้ง
“ขอบใจนะ ที่มาหาเรา” เขาเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ก็…เธอว่าอยากคุย เราก็เลยมา” ฉันตอบ พลางหลบตา
อาร์มนิ่งไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังรวบรวมความกล้า
ก่อนจะค่อย ๆ พูดออกมาเสียงเบา แต่ชัดเจน
“เราไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งเรื่องส่วนตัวเธอ แต่เรารู้ว่าเธอคบกับไทเกอร์”
ฉันชะงัก
“เธอไม่ต้องตกใจ เราไม่ได้จะพูดให้ใครฟัง แค่อยากถามว่า…เธอรู้จักเขาดีพอหรือยัง?”
ฉันขมวดคิ้วทันที “หมายความว่ายังไง?”
อาร์มสบตาฉันอย่างจริงจัง สีหน้าของเขาดูไม่เหมือนคนที่พูดลอยๆ
“ถ้าเขาทำเธอร้องไห้ ทำ
