นี่แทบจะเป็นครั้งแรกในชีวิตของไทเกอร์ที่เขาเข้าห้องเรียนสาย ขณะที่เสียงอาจารย์กำลังอธิบายบทเรียนต่อเนื่องอย่างราบรื่น ประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ
ทุกสายตาในห้องต่างหันมองพร้อมกันราวกับนัดหมาย
ไทเกอร์…เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ภายใต้ท่าทีเย็นชาแบบนั้น ใครหลายคนก็อดสงสัยไม่ได้ว่า…เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่
ระหว่างที่นั่งเรียนอยู่ในห้อง ไทเกอร์ยังคงตั้งใจจดจ่อกับเนื้อหาตรงหน้าเช่นเคย
เขาอาจดูนิ่ง เงียบ และเฉยชา แต่สำหรับเรื่องเรียน เขาไม่เคยปล่อยให้ตัวเองเสียสมาธิได้นาน
แม้บางครั้ง…ความคิดจะเผลอล่องลอยไปหาบางสิ่งที่ทำให้ใจว้าวุ่น
โดยเฉพาะเช้านี้ ที่มีเรื่องบางอย่างฝังอยู่ในหัว…และใบหน้าเล็ก ๆ ของใครบางคนก็ยังวนเวียนอยู่ในความคิดไม่หาย
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็พยายามดึงตัวเองกลับมาให้ทันทุกคำสอน เหมือนคนที่รู้หน้าที่ตัวเองดีว่า…อะไรควรทำก่อน อะไรคว
