เช้าวันถัดมา…
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือที่ตั้งไว้เป็นประจำดังขึ้นทันทีตอนหกโมงครึ่ง เสียง “ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด” ดังวนซ้ำเหมือนจะจงใจแกล้งให้ฉันตื่นแบบไม่เต็มใจ
ฉันขมวดคิ้ว ลืมตาทีละข้างก่อนจะรีบคว้าโทรศัพท์มากดปิดเสียงด้วยสัญชาตญาณ ร่างกายยังซุกอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ๆ ที่แสนจะไม่อยากลุกออกไปไหน
แต่พอรู้สึกถึงแรงขยับเล็กน้อยข้างตัว…
ฉันถึงได้ชะงัก แล้วกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อเรียกสติตัวเองกลับมาอย่างไว
มือเรียวยาวที่พาดอยู่บริเวณเอวของฉัน ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ทำเอาหัวใจฉันแทบหล่นวูบไปอยู่ที่ปลายเท้า
ไอ้บ้าไทเกอร์!
ฉันร้องในใจ พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ ตัวฉันแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว แรงกอดเบา ๆ จากทางด้านหลังนั้น…ไม่ได้แน่นมาก
แต่มันกลับอบอุ่นแปลก ๆ จนฉันเริ่มสับสนว่าควรจะตกใจหรือ…ไม่อยากให้เขาปล่อย
เสียงลมหายใจสม่ำเสมอจากแผ่นอกของเขาแนบชิดอยู่ด้านหลัง เขายังไม่ตื่น…แน่ใจใช่ไหม?
ฉันย
