“แล้วนายทำอะไรเธอรึเปล่า” ภูเมฆไม่คิดปฏิเสธ แต่ก็ไม่ตอบคำถาม “อยากบอกอะไรฉันมั้ย?”
“ฉันจะทำอะไรเธอได้” กีรติแอบหน้าเสีย แต่พยายามปั้นหน้าไม่ให้มีพิรุธ “เธอต่างหากที่ทำร้ายฉันแล้วหนีไป ฉันว่านายไม่ควรเก็บงูพิษไว้ใกล้ตัวนะ”
“งั้นสินะ!” เขาไม่ควรเก็บงูพิษไว้ใกล้ตัว
ขณะนั้นเอง...อยู่ ๆ สายฝนก็เทลงมาอย่างหนัก ราวกับฟ้าพิโรธ...เสียงฟ้าลั่นฟ้าร้องดังครืดคราดไปทั่วทั้งผืนฟ้า ลมพายุรุนแรงกระหน่ำจนต้นไม้ไหว
“นายหัวครับ นายหัว!!” เสียงของละอุ่นนั่นเองที่ตะโกนเรียกเขาอย่างร้อนใจมาจากข้างล่าง ตะโกนแข่งกับสายฝนและลมแรงน่ากลัว
ภูเมฆไม่รอช้ารีบลงไปหาละอุ่นที่ใต้ถุนบ้าน เพราะตัวเขาเองก็มีเรื่องร้อนใจจะถามละอุ่นเช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาแค่อยากรู้ว่าขวัญชีวาปลอดภัยดี
“แย่แล้วนายหัว! ฝายกั้นเหนือเขื่อนพัง ตอนนี้น้ำลงไปขังในเหมืองเต็มแล้วครับ ต้องไปช่วยกันยกเครื่องจักรและขนเครื่องมือบางส่วนขึ้นมาครับ
