10
1365 คำ
ตอนนี้เขาชักเครื่องร้อนแล้วสิ เดวิดทนต่อการปลุกเร้าแบบไม่รู้ตัวไม่ไหว เขาจับเธออุ้มพาดบ่าแล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านเสียอย่างนั้น
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า แกจะทำอะไรฉัน แกไม่ใช่ลูกผู้ชาย ทำกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง” เดือนนาราไม่ใช่คนที่เอาแต่หวีดร้องโวยวาย ปกติเธอมักจะคิดก่อนเสมอ แต่เพิ่งเคยเจอผู้ชายที่ห่าม ไม่พูดไม่ถามความสมัครใจ แต่แบกขึ้นไหล่อย่างเขาคนนี้
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย” เดือนนาราหวีดร้องเสียงสั่นยอมรับว่าเขาหล่อ แต่ความหล่อไม่ได้แปลว่าเธอต้องเต็มใจให้เขาย่ำยี
“ร้องอยู่ได้ เดี๋ยวจะให้ร้องจนพอใจ”
“ถึงฉันจะเป็นคนต่างชาติ แต่ฉันก็มาอยู่ที่อเมริกาอย่างถูกกฎหมายคุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้นะ” เขาหรือจะฟัง เธอด่าทอไปตลอดทาง กระทั่งถูกโยนลงไปบนเตียงคิงไซส์ที่มันใหญ่โตกว่าปกติมาก
เดือนนารารีบดีดตัวลุกขึ้น วิ่งไปทางประตูแต่ถูกเขาจับตัวกลับมาได้แล้วโยนลงไปที่เตียงอีกครั้ง
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องละ”
เดวิดไม่อยากทำร้ายผู้หญิง เขาพยายามข่มใจอยู่นานที่แบกมาโยนก็แค่จะให้นอนแล้วเขาจะไปอาบน้ำ เพราะถ้ายังเถียงกันอยู่แบบนี้ เขารู้ดีว่าเขาจะไม่ได้อาบน้ำ แต่สโนวไวท์จะถูกเขาคั้นความฉ่ำหวานจนน้ำออกจากร่างกาย แต่เดือนนารากลับอาศัยทีเผลอคว้าเขากวางที่วางโชว์มาตีเขา แต่ครั้งนี้เขารู้ทันจึงหลบพ้นอย่างหวุดหวิด
“เฮ้ย อันนี้ ของแพงนะ” เดวิดบิดข้อมือเล็กให้ปล่อยเขากวางที่เขาล่ามาได้เองกับมือ
“ฉันไม่สนหรอก แกจะทำร้ายฉันก่อนนี่” เดือนนาราเปลี่ยนสรรพนาม แล้วจะตะครุบเขากวางมาตีอีก “ชอบซาดิสต์ ตบจูบไม่ใช่เหรอ ถ้าใช่ย่อมได้ ฉันไม่ใช่นางเอกในนิยายที่ถูกผู้ชายหล่อๆ เลวๆ ลวนลามแล้วเผลอไผลยอมตามใจคุณง่ายๆ หรอก คิดรังแกฉัน ฉันจะสู้กับคุณแค่ตาย”
เดวิดส่ายหน้า “นี่คิดว่าฉันจับมาโยนบนเตียงเพราะจะข่มขืนเธอหรือไง เมื่อครู่ที่จูบเธอลงไป ฉันก็แค่อ่อยหว่านเสน่ห์ ฉันอยากทดสอบว่ามันยังใช้ได้อยู่หรือเปล่า” ก็ช่วงนี้ลุงแบบเขาต้องเอาแต่เฝ้าสวนแอบเปิลกับฟาร์มม้าไม่ได้ออกไปบริหารเสน่ห์กับสาวๆ มานาน
“คุณมันไม่ใช่คนบ้าธรรมดา แต่บ้ามาก ถึงได้คิดอะไรพิสดาร บริหารเสน่ห์กับผู้หญิงแปลกหน้าที่เคยเจอแค่ครั้งเดียวนี่นะ อย่ามาแถ คุณรังแกฉันเพราะอดใจไม่ได้ต่างหาก”
“รังแกหรือ ฉันโดนเธอทั้งตบทั้งถีบจนอ่วมไปทั้งตัวแล้ว แบบนี้เรียกว่าฉันรังแกเธอเหรอ” เขาถามแล้วก้มหน้าไปใกล้ ได้เห็นแววตาหวาดกลัวของกวางน้อยที่เขาอยากล่าก็ทำให้เลือดในกายหนุ่มฉีดพล่าน คึกคัก โดยเฉพาะตรงจุดกึ่งกลางลำตัว
ใจเย็นไว้ก่อน ขอทดสอบก่อนว่าเธอจะมาไม้ไหน
เดือนนาราคิดว่าผู้ชายอเมริกันเป็นพวกที่รักอิสระ เข้าใจอะไรง่าย แต่ไม่ใช่ทุกคน “เอาละนะคุณเดวิด ฉันอาจเข้ามาที่นี่อย่างผิดวิธีและทำผิดที่ขโมยผลไม้ แต่ฉันยังยืนยันว่าเหตุผลที่ฉันมาเพราะอยากได้เด็ก”
เธอกลัวเขาไม่เข้าใจเพราะเห็นเขามองเธอด้วยสายตาที่แช่นิ่งไม่ยอมขยับไปไหน เรียกอีกอย่างว่าจ้องชนิดเอาเป็นเอาตาย “ไม่เข้าใจเหรอคะว่าอยากได้เด็ก เด็ก เด็ก เด็กตัวเล็กๆ เข้าใจหรือยัง”
เดวิดพยักหน้าหงึกเหมือนเข้าใจแล้ว
เดือนนาราจึงยิ้มออกมาได้ “ในที่สุดคุณก็เข้าใจฉันแล้ว”
ทว่ารอยยิ้มโล่งอกนั้นกลายเป็นยิ้มเก้อเมื่อเดวิดตอบกลับมาว่า
“เธออยากได้เด็ก ถ้างั้นเดี๋ยวฉันช่วยทำเด็กคนใหม่ให้ดีไหมล่ะ จะเอากี่คน ฉันขยายพันธุ์เก่งที่สุดในรัฐวอชิงตัน ถ้าได้เธอมาเป็นแม่พันธุ์ฉันคงทำให้ติดได้ไม่ยากหรอกมั้ง” เขาพูดออกไปด้วยสีหน้าจริงจังจนตกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่ทำไมไปขู่เธอแบบนั้น
ยิ่งมองเห็นสโนวไวท์มีสีหน้าเหมือนว่าไปต่อไม่เป็น ก็ยิ่งทำให้เขาชอบใจ ทำไมสโนวไวท์สวยน่ารัก น่าฟัด แบบนี้วะ
“มีใครบอกคุณไหม ว่าสายพันธุ์แบบคุณ ไม่สมควรจะแพร่พันธุ์อีกแล้ว โตมาด้วยอะไรถึงได้ร้ายกาจนัก”
เดือนนาราอยากร้องไห้ อยากออกไปจากที่นี่ แต่เธอต้องมีหลานชายออกไปด้วย คนร้ายกาจแบบนี้เธอยอมให้เขาเพาะบ่มความชั่วร้ายใส่น้องแดนไม่ได้หรอก น้องแดนเปรียบเหมือนต้นกล้าจะเติบโตอย่างสวยงามหรือกลายเป็นปัญหาของสังคมอยู่ที่การเพาะบ่ม แต่อีตานี่เธอฟันธงได้ทันที มันต้องเพาะบ่มแต่สิ่งชั่วร้ายให้หลานชายของเธอแน่ๆ
เดวิดเจ็บจี๊ด เพราะคำพูดของเดือนนาราที่ด่านิดเดียวแต่สะเทือนไปทั้งวงศ์ตระกูล เขายืนนิ่ง สงบจิตสงบใจ แต่เดือนนาราเข้าใจผิดคิดว่าเขาจะยังลวนลามเธอ
“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันรับรองว่าคุณจะต้องเสียใจ ฉันจะไปฟ้องตำรวจแต่ถ้าคุณเส้นใหญ่เขาเอาผิดคุณไม่ได้ ฉันจะแบกหน้าไปหาองค์กรที่ช่วยเหลือสตรีทุกที่จะทำให้คุณไม่มีที่ยืนในสังคมเลย”
เดวิดดึงสติกลับมาได้ เขาถลึงตาใส่คนตัวเล็กที่พูดไม่หยุด “ปากเก่งดีนี่ แถมยังหัวหมออีก แบบนี้ชอบ“ เดวิดหัวเราะเสียงดัง “ท่าทางจะพันธุ์ดีนะ แม่พันธุ์ฉลาดๆ แบบนี้แหละที่ฉันอยากได้มาทำพันธุ์”
เดือนนาราอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ “ไอ้คนปากหมา ปากเสีย ปาก...” ด่าไม่ทันจบปากอิ่มก็ถูกประกบปิดเสียก่อน เดือนนาราดิ้นรนดิ้นหนีแต่ถูกมือแกร่งจับยึดไว้ จนไม่สามารถใช้สองมือป้องกันตัวเองได้
“ปล่อยนะ”
“อย่าร้องเสียงดัง ถ้าไม่อยากให้คนงานชายมายืนดูฉันจูบเธอ”
คำขู่ของเขาถ้าเธอไม่เชื่อก็บ้าแล้ว อะไรบางอย่างบอกว่าให้เชื่อมันเถอะ
เขามันเป็นคนบ้า
เดือนนาราตั้งสติยกมือสองข้างยอมแพ้ เมื่อร่างกายเสียเปรียบไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เดือนนาราจึงต้องยอมอ่อนข้อลง เพื่อถอยไปตั้งหลัก
“ยอมแล้วค่ะ ฉันยอม” เสียงหวานบอกเบาๆ “ถอยออกไปสิ”
เดวิดตอบกลับเสียงห้วน “เธอยอม แต่ฉันไม่ยอม” และไม่ลืมส่งยิ้มกวนปนเจ้าเล่ห์
เขายืนยันการไม่ยอมโดยแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของเธอแทน นั่นทำให้เดือนนาราอยากเขกหัวตัวเอง บางทีการยอมถอยมาหนึ่งก้าวไม่ได้หมายความว่าคู่ต่อสู้จะหยุดก้าวตาม เพราะตอนนี้คู่ต่อสู้กำลังพร้อมรุกหนักหน่วงมากกว่าเดิม
เดวิดคำรามต่ำจากความหวานของคนตัวเล็ก เนื้อตัวของเธอนุ่มนิ่ม มองดูภายนอกเหมือนจะผอม แต่เอาเข้าจริงก็มีเนื้อหนังให้ฟัด โดยเฉพาะมะพร้าวสองลูกที่เดือนนาราคงขโมยมาจากที่อื่นก่อนที่จะมาขโมยแอปเปิลในสวนนี้
เขาไม่สามารถถอยจากความหอมหวานที่มีแรงดึงดูดอย่างประหลาดราวกับว่าเธอกับเขาเป็นแม่เหล็กต่างขั้ว หรือเป็นเพราะตั้งแต่มีหลาน เขาออกไปเพ่นพ่านยามวิกาลจับน้องหนูแสนสวยกินไม่ได้ เลยต้องหาทางลงให้ความต้องการดิบเถื่อนของร่างกาย เรียกสาวสวยคนหนึ่งมาใช้บริการก่อนหน้านี้ แต่เขากลับหมดอารมณ์เอาดื้อๆ แล้วก็ไล่ไปเพราะรู้สึกว่าอยากกินหนูที่เข้ามาขโมยแอปเปิลมากกว่า
- ผู้เขียน
