อีกไม่กี่วันจะถึงวันที่น้องขวัญกับน้องขิมเรียนจบอนุบาลสาม แต่แม่ทูนหัวอย่างรุจิษยายังคงติดอยู่บนดอยสูง
การเดินทางลงมาด้านล่างแทบเป็นไปไม่ได้ เพราะฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างหนัก สัญญาณโทรศัพท์อ่อนแรงและติดขัดอย่างน่าหงุดหงิด
หญิงสาวพยายามเดินหาสัญญาณท่ามกลางสายฝนและสายลมเย็นยะเยือก
ในที่สุดหน้าจอโทรศัพท์ก็สว่างขึ้น ปรากฏภาพของนภัสสรกับหลานสาวทั้งสองขึ้นมา
“สวัสดีค่ะคุณป้ารุจิ หนูคิดถึงคุณป้าที่สุดเลย!” น้องขวัญยื่นหน้าเข้ามาทักทาย
“เมื่อไหร่คุณป้าจะกลับมาคะ” น้องขิมพูดเสียงใส ขณะเบียดใบหน้ามาที่จอเช่นกันพลันทำให้คนที่อยู่ไกลยิ้มกว้างด้วยความเอ็นดู
“น่าจะอีกสักสองสามวันนะลูก...”
“คุณป้าคงมาไม่ทันวันจบของหนูแน่เลย” น้องขวัญพูดเสียงเศร้า แต่ก็รีบเสริมด้วยความเข้าใจ “ไว้ค่อยมาถ่ายรูปกันวันหลังนะคะ”
“ใช่ๆ คุณป้าอยู่บนดอย ลดความอ้วนไปก่อนค่ะ ลงมาจะได้ถ่ายรูปสวยๆ” น้องขวัญพูดจบก็ทำให้นภัสสรกั
