แฝดร้าย พ่ายรัก

ไม่เหมือนกัน

ไรเฟิร์นTalk

"นะ นายชอบฉันหรอ" ฉันตกใจกับคำพูดของเขาแล้วนะ อยู่ๆจะมาบอกชอบแบบนี้ไม่ได้

"ใครจะไปชอบเธอ น้ำก็ไม่ชอบอาบ นอนไปได้ยังไงก็ไม่รู้"

อ้าว!! อีตานี่ นอกจากจะไม่ชอบฉันแล้วยังมาว่าฉันอีก

"ไม่อาบมันก็เรื่องของฉัน"

"ขออนุญาตนครับ" พี่พนักงานวางอาหารลงตรงหน้าฉัน

ทำไมเขาชอบทำให้ฉันโมโหตลอดเลย รีบกินดีกว่าจะได้รีบกลับไปนอน

"อิ่มจัง" ฉันตีพุงตัวเอง เงินก็ไม่ต้องจ่าย แถมยังอิ่มอีก ดีจัง ฮ่าๆ

"อิ่มแล้วก็ลุก ฉันจะไปเอาสูทที่ส่ังไว้"

"ฉันขอกลับไปนอนก่อนได้ไหม"

"รีบไปไหน เดี๋ยวไม่จ่ายเงินนะ" เขาจับมือฉันแล้วพาเดินเข้าช้อปแบร์นหรู

ที่นี่มันไม่เหมาะกับฉันเลย การแต่งตัวก็ไม่น่าเข้ามาแล้ว ฉันได้แต่ถอนหายใจ มองเขาที่กำลังลองตัวนู้นตัวนี่อยู่ นี้สินะการใช้ชีวิตแบบคนรวย

ส่วนฉันก็ไม่รู้จะหลับตอนไหน กินอิ่ม แอร์เย็น กลิ่นหอมๆ มันไม่ไหวแล้ว

"ไรเฟิร์น" ฉันสะดุ้งแล้วรีบหันไปหาเจย์โน่

"เรียกฉันหรอ"

"มานี่" ฉันถอนหายใจแล้วเดินไปหาเขา

"นี่เป็นเซ็ทที่พึ่งเข้ามาใหม่จากปารีสค่ะ พึ่งวางขายที่ไทย" พนักงานเปิดฝาแล้วยื่นน้ำหอมให้เจย์โน่

เจย์โน่ดมกลิ่นมันนานพอสมควร แล้วเปลี่ยนไปดมขวดอื่น

"หอมไหม" ไม่พอ เขายังยื่นมาให้ฉันดมด้วยอีก

"ก็หอมดี" หอมเลยแหละ หอมแบบน้ำหอมผู้ดี สมกับราคาเกือบหมื่น

"อันนี้หอมกว่า ดูเหมาะกับเธอมากกว่าอีก" เขายื่นมาให้ฉันอีกขวด

ดูเหมาะกับเธอหรอ? หมายความว่าไง

"ดมดู" พอเห็นว่าฉันไม่รับเขาก็ยื่นมาใส่จมูก

"ก็หอมดี นายจะซื้อให้ฉันหรอ"

"อืม เอาไว้ฉีดมาหาฉัน" เขาตอบแล้วทำหน้านิ่ง

เอาไว้ฉีดมาหาฉัน... ให้ตายเถอะ ดูคำพูดคำจาเขาดิ ถ้าเขาไม่ชอบฉัน ฉันจะชอบเขาแทนแล้วนะ มาเตาะ มาหยอกแบบนี้

"แต่มันราคาไม่ใช่ถูกๆเลยนะ"

"ทำไมหรอ ฉันอยากซื้อให้เมีย ใครจะทำไม"

เขาไม่ได้สนสิ่งที่ฉันพูด หยิบแล้วเดินไปจ่ายตัง ทิ้งให้ฉันเขินหน้าแดงอยู่คนเดียว ไอ้บ้าเอ้ย

พอจ่ายเงินเสร็จ เจย์โน่ก็เดินเข้าร้านนุ้น ออกร้านนี้ แต่ฉันนี่สิ จะหลับกลางอากาศแล้ว มันง่วงมากๆ

"โอ๊ย"

"ขอโทษ"

ฉันขอโทษเขาแล้วเดินถอยออกมา เพราะว่าเดินไปชนหลังเขา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะหยุด

"ทำไมไม่มองทาง เอาแต่ทำอะไรอยู่"

"แล้วนายหยุดทำไมอะ คนยิ่งง่วงๆอยู่"

"งั้นก็กลับ" เขาคว้ามือฉันไปจับ แล้วพาไปที่รถ

เจย์โน่พาฉันมาส่งที่บ้าน และฉันก็ให้เขาจอดที่เดิม

"ขอบคุณนะ" ฉันขอบคุณเขาแล้วหยิบกระเป๋า

"รีบๆไปนอนเถอะ จะเดินเข้าบ้านไหวเนี่ย"

"ไหวอยู่แล้วแหละน่า"

"เจอกันวันจันทร์" เขาหยิบถุงน้ำหอมให้ แล้วบอกว่าเจอกันวันจันทร์

"อืม"

"ส่วนเงินก็ไปกดเอาเลยนะอยากได้อะไรก็กดออกมาซื้อ"

ทำไมเขาใจดีจังวะ นี่ไม่ใช่เจย์โน่คนแรกที่ฉันรู้จักเลย

"รู้แล้วค่าาา" ว่าแล้วก็หยิบถุงน้ำหอม เดินลงจากรถ เดินเข้าบ้านไปก็ยิ้มไป

เขาจะมาทำอะไรแบบนี้บ่อยๆมันไม่ได้หรอกนะ ถ้าเกิดว่าฉันชอบเขาทำไง เขายิ่งเน้นว่าห้ามรู้สึกเกินคู่นอนอยู่

สองวันต่อมา...

วันนี้เป็นวันจันทร์ฉันเรียน10โมง และก็ตื่นแล้ว ชั่งเป็นเช้าที่สดใสจริงๆ ตื่นเช้า กินข้าว แต่งหน้า และก็ไม่ลืมที่จะหยิบน้ำหอมที่เจย์โน่ซื้อให้มาฉีด

'เอาไว้ฉีดมาหาฉัน' นึกถึงคำพูดเขาแล้วมันก็เขิน วันนี้จะไปหาเขาพอดีก็ฉีดซักหน่อย

"ณิชา ไรเฟิร์นเสร็จยัง โนอามีเรียน9โมงครึ่ง"

"ใกล้แล้ว"

ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมไปเรียน เพราะไอว้ามาเรียกแล้ว ไม่อยากเสียค่ารถไปเอง

"ใครฉีดอะไรหรอหอมจัง"

ณิชาเริ่มถามหาระหว่างที่อยู่บนรถ ก่อนจะมาที่เสื้อฉัน มันได้กลิ่นขนาดนั้นเลยรึไงเนี่ย

"กลิ่นอะไรหรอเนี่ย หอมจังไรเฟิร์น"

"เอ่อ เจ้วิวซื้อให้ ไม่ใช่คนอื่น" ฉันรีบปฏิเสธไป อย่าบอกนะว่ารู้อะ

"ไม่ได้ถามว่าใครซื้อให้ ถามว่ากลิ่นอะไร"

"ไม่รู้เหมือนกัน" ตายแล้ว ฉันเองนี่แหละที่จะโป๊ะแตกสะเอง

หลายชั่วโมงต่อมา..

ตอนนี้บ่ายแล้ว เราเรียนเสร็จแล้วมีเรียนแค่วิชาเดียว แต่ก็นั่งรอโนอาเป็นเพื่อน ไอว้าก่อน ก็เลยพากันเอางานขึ้นมาทำ

"มีลิขิตป่ะ ฉันลืมเอากระเป๋าปากกามา" ณิชาถามหา

"มี" ฉันตอบแล้วใช้มือล้วงเข้ากระเป๋าไปหาให้

แต่.. สิ่งที่เจอมันคล้ายๆกับขวดน้ำหอม พอรีบก้มลงไปดู ก็เห็นว่าใช่จริงๆ มันติดมาได้ไง ดีนะไม่แตก พึ่งได้ฉีดครั้งเดียวเอง ฉันคงหยิบใส่ตอนที่ไอว้าเร่ง

"ตกลงมีไหมไรเฟิร์น"

"มีๆ" ฉันรีบหยิบออกมาให้ณิชา

"ของกูอะ" ฉันถามออกัสที่ถือน้ำมาแค่สองแก้ว

"ชื่อณิชาไหม ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องเสนอหน้า"

"อร๊าย ผัวกูยังไม่พูดขนาดนี้เลยนะ" ไอว้าโมโหใส่มัน

มันกำลังให้ณิชาทำงานให้ ก็เลยเอาใจไง ทีพวกฉันช่วยทำไม่เห็นทำอะไรแบบนี้เลย

"มึงจำไว้เลยนะ เดี๋ยวฉันไปซื้อให้นะไอว้า"

ฉันหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปร้านขายน้ำ

"เอาโค้ก2แก้วป้า"

"จ้า "

ระหว่างที่รอก็หันไปมองทางตึกอินเตอร์ พวกเขากำลังเล่นกีฬากันเลย พยายามองหาเจย์โน่ก็ไม่มี หรือว่ามองไม่เห็นเอง ไม่รู้ว่าวันนี้จะให้ไปหาตอนไหน

"เสร็จแล้วจ้ะหนู"

"เอาโค้กครับ"

ฉันกำลังจะจ่ายเงิน แต่ก็มองคนที่สั่งน้ำเมื่อกี้ นี่เจย์โน่หนิ เขาใส่ชุดบาสตัวเปียกเหงื่อไปหมด

"เลิกเรียนแล้วหรอเจย์โน่"

"ห๊ะ" เขาหันมาห๊ะใส่ฉัน

"ถามว่าเลิกเรียนแล้วหรอ"

"เรามาโน่ เธอคงคิดว่าเราเป็นเจย์โน่ใช่ป่ะ"

มาโน่!!! ฉันทักคนผิดอีกแล้วหรอ ฉันรีบถอยห่าง ก้มหน้าก้มตา ไม่เอาแล้วเขาจะทำอะไรฉันเหมือนกับเจย์โน่ไหมเนี่ย

"ฉันขอโทษ" ฉันรีบขอโทษก่อนเลย

"ไม่เป็นไรหรอก แต่อยากให้สังเกตดีๆหน่อย เราไม่เห็นเหมือนกับมันเลย"

ใช่ เขาไม่เหมือนกัน ท่าทาง จังหวะการพูด

"ได้แล้วพ่อหนุ่ม" ป้าเรียกมาโน่

"เอ่อ ผมไม่ได้เอาตังมาครับ รอก่อนนะเดี๋ยวผมวิ่งไปแป๊บเดียว"

"มาโน่ๆ เดี๋ยวเราจ่ายให้ก่อนก็ได้" ฉันรีบเบรกเขาที่กำลังจะวิ่งไป

เงินก็เงินเจย์โน่พี่ชายเขา จ่ายให้20บาทคงไม่เป็นไรหรอก

"ทั้งหมด60ใช่ไหมคะ" ฉันยื่นเงินค่าน้ำให้ป้า

"ขอบคุณนะ" เขาหยิบน้ำมากินแล้วยิ้มหวานๆให้ฉัน

โห้สายตา แพรวพราวไม่ได้ต่างจากพี่ชายเลย

"เอาไว้มีโอกาสเดี๋ยวเราเลี้ยงคืน"

"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง"

"เป็นดิ ก็เราอยากเลี้ยงเธอหนิ"

"ก็ได้ "

"งั้นเราไปนะ ไรเฟิร์น" เขารู้จักชื่อฉันได้ไง

"รู้จักด้วยหรอ เราพึ่งเคยคุยกันเองนะ"

"รู้ดิ ไรเฟิร์นเอกไทยแก๊งสวยปี3"

เขาไม่พูดเปล่ายกมือมายีหัวฉัน แล้วยิ้มหวานๆให้ ฉันก็เลยรีบถอยหลัง มือไม้เร็วไม่ต่างกันเลยเนาะ

"ไปก่อนนะ" เขาวิ่งออกไปพร้อมกับโค้กในมือ

ฉันหยิบเอาน้ำตัวเอง แล้วมองตามเขา มองข้างหลังเหมือนเจย์โน่มาก เหมือนอย่างกับคนเดียวกัน

~ตึด ตึด ตึด~

ฉันกำลังจะเดินไปอยู่แล้วเชียว ก็ต้องวางน้ำแล้วรับโทรศัพท์อีก

"อืม" เป็นเจย์โน่ที่โทรเข้ามา เขาคงจะเรียนเสร็จแล้วมั้ง

(อยู่ไหน)

"มหาลัย"

(เรียนเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ ทำอะไรอยู่ไม่มาสักที หรือเอาแต่อ่อยผู้ชาย)

"เจย์โน่"

(ฉันให้เวลา15นาทีต้องถึง) แล้วเขาก็วางสายไป

อะไรวะ ไปโกรธใครมาแล้วเอามาลงที่ฉันอีก เป็นแบบนี้แหละ เป็นลูกน้องใครทีไรก็โดนแบบนี้ตลอด เป็นที่ระบายตลอด