หนึ่งชั่วโมงต่อมายาหยีก็มาปรากฏตัวในอยู่ภายในห้องนอนพร้อมด้วยแก้วยาวเนื้อดีที่ข้างในบรรจุนมมาเกือบเต็มแก้ว รอยยิ้มหวานๆ ที่โปรยปรายมาทำให้คอร์เนลที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงถึงกับตะลึงไปชั่วขณะ
‘ไม่ว่ายังไงในสายตาของเขา ยาหยีก็ยังเป็นนางฟ้าอยู่วันยังค่ำ’
ชายหนุ่มรีบตัดบทการสนทนา จากนั้นก็โยนโทรศัพท์มือถือไว้ที่หัวเตียง แต่ระบายยิ้มบางๆ ให้กับแม่สาวน้อยที่กำลังยืนตัวสั่นอยู่กลางห้อง
“มาที่เตียงสิครับ”
ยาหยีรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหยุดที่ข้างเตียง พลางส่งแก้วนมให้กับสามี
“ดื่มซะหน่อยนะคะ ฉันให้เชอรี่อุ่นมาให้ กำลังร้อนๆ เลยค่ะ”
“ผมชอบดื่มนมจากเต้ามากกว่า คุณก็รู้นี่ อย่างที่ทำทุกคืนยังไงล่ะ”
หญิงสาวอดแก้มแดงก่ำไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดจากปากสามีสุดที่รัก
“ดูพูดเข้าสิคะ ดื่มนะคะ สักนิดก็ยังดี ฉันอุตส่าห์ตั้งใจถือเอามาให้”
คอร์เนลยิ้มบางๆ อีกครั้ง รับแก้วนมอุ่นๆ มาถือเอาไว้ในมือ
“คุณอ
