อังเดรก้าวลงจากรถแล้วก็ให้ลูกน้องสามสี่คนของตัวเองที่มาด้วยกันลากร่างที่อ่อนแรงของยาหยีเข้าไปในโกดังร้างเบื้องหน้า ความมืดมิดจากคืนเดือนดับยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับอังเดรมากขึ้นหลายเท่าตัวนัก
“โทรตามพวกเรามาอีกสักสิบยี่สิบคน”
“ครับนาย”
อังเดรแสยะยิ้มชั่วร้ายขณะเดินตามลูกน้องเข้าในโกดังร้างเบื้องหน้า
“วันนี้แกสิ้นชื่อแน่ไอ้คอร์เนล”
หัวเราะออกมาดังลั่น ขณะมองร่างของยาหยีที่ตอนนี้เริ่มดิ้นรนอีกแล้วด้วยความสะใจ
“เฮ้ย! แกะผ้าที่ปากมันออก”
เมื่อผ้าผืนใหญ่ที่พันธนาการริมฝีปากหลุดออกไป ยาหยีก็เริ่มอาละวาดอีกครั้ง
“ไอ้คนเลว ไอ้คนชั่วช้า ปล่อยฉันไปนะ ปล่อยสิ”
หญิงสาวพยายามดิ้นรนแต่ข้อมือที่ถูกมัดไพล่หลังเอาไว้มันทำให้ทางหนีรอดติดลบต่ำว่าศูนย์เสียอีก
“ปากดีไปเถอะ นี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ถ้าผัวของแกมันมาไม่ทัน หรือไม่มาละก็ แกได้เพิ่มรายชื่อของไอ้พวกนี้ลงไปในบัญชีรายชื่อผัวแน่นังเด็
