บทที่ 1 ฉันท้อง...! 1/1
1183 คำ
ผ่านไปสามเดือนวราภัคยังทำงานอยู่บริษัทเดิมของเธอ ไม่ได้คิดลาออกประชดชีวิตเหมือนอย่างที่หลายคนที่คอยพูดจากระแนะกระแหนเธอ ‘ในเมื่อไม่ได้ทำผิดคิดชั่ว เหตุใดต้องหลบหนีด้วยล่ะ’
‘อยู่ไป...อยู่เป็นหอกข้างแคร่ให้มันแดดิ้นตายไปทั้งผัวทั้งเมีย’
เรื่องระหว่างเธอกับศุภโชคไม่ใช่ไม่มีใครรู้ แต่ทว่าคนหน้าตัวเมียอย่างเขาเลือกที่จะทำให้เธอเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย แย่งสามีเจ้านาย ซึ่งเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าอะไรเป็นอะไร
จากวันนั้นที่เขาขอลูกสาวประธานบริษัทแต่งงาน จนเธอมาระแคะระคายทีหลัง เมื่อเลขาของลูกสาวประธานเมาท์เรื่องเจ้านายในห้องน้ำว่า แค่คุณนวลพรรณบอกว่าประจำเดือนไม่มาสองเดือน ศุภโชคก็วิ่งโร่รีบจัดการขอแต่งงานทันที เพราะกลัวท่านประธานจะเอาเลือดหัวออก ที่บังอาจทำลูกสาวท้อง
แต่ทว่าเหตุการณ์กลับพลิกผันเมื่อเดือนถัดมา คุณนวลพรรณประจำเดือนมาปกติ และเมื่อไปหาคุณหมอก็ตรวจพบว่าเกิดจากฮอร์โมนผิดปกติ คนที่รีบเร่งอยากแต่งงานหน้าม้านไปทันที เพราะทำให้ไก่ตื่น
‘หึ...สมน้ำหน้า!’
เธอนั่งเงียบในห้องน้ำเป็นผู้ฟังที่ดี และเธอก็รับรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอนั้นไม่ปกติ เธออ่อนเพลียและคลื่นไส้ตอนเช้าบางวันก็คล้ายจะเป็นลม นั่นทำให้เพื่อนร่วมงานอย่าง คมสัน ต้องคอยดูแลเป็นห่วงเธออยู่เสมอ
“วรา...อยู่ในห้องน้ำไหม?”
ยามปกติอยู่ต่อหน้าคนอื่น คมสันแสร้งทำเป็นมาดแมน แต่เขาก็เป็นพวกเก้งกวาง ชอบผู้ชายด้วยกัน มีเพียง
วราภัคเท่านั้นที่รู้ แต่ว่าสองสาวที่กำลังเมาท์เรื่องเจ้านายอยู่หน้ากระจกใบหน้าซีดเผือดทันที เพราะไม่ได้ดูให้ดีว่าในห้องน้ำนี้ไม่ได้มีแค่พวกหล่อนเพียงเท่านั้น
“อยู่...สัน...เดี๋ยววราออกไป” วราภัคขานรับเพื่อน ทำให้สองสาวที่เมาท์เรื่องเธอ เจ้านาย แล้วก็ศุภโชครีบออกจากห้องน้ำไปโดยฉับพลัน ทำให้คมสันแปลกใจอยู่ไม่น้อย
“นังชะนีพวกนั้นรีบวิ่งยังกะเ**กตื่นไฟ” เมื่ออยู่ลำพังกับเพื่อนคมสันก็สะบัดเสียงเหมือนปกติจนวราภัคอมยิ้ม
“พวกนางเมาท์เรื่องฉัน ศุภโชค แล้วก็คุณนวลพรรณ”
“เรื่องอะไรแก?”
ต่อมเผือกของคมสันทำงานทันที เมื่อรู้ว่าเพื่อนได้ยินเรื่องเด็ดดวงมา จนตัวเองอยากเป็นโทรโข่งป่าวประกาศให้รู้ถ้วนหน้ากันทั้งบริษัท
“ท้องไม่มีลูก!”
วราภัคกระซิบกับคมสันเพียงเบา ๆ
ท่าทางสนิทสนมนั้นเรียกสายตาเดือดดาลให้กับ
ศุภโชคเป็นอย่างยิ่ง ชายหนุ่มยืนกำหมัดทั้งคู่ด้วยความโกรธปนความหึงหวงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์แล้วก็ตาม
เธอตีตัวออกหากเขาตั้งแต่วันนั้น ทำให้เขาเจ็บใจนัก ทั้งยังไม่ได้กินเธอเลยสักนิด เพราะนวลพรรณแท้ ๆ ที่ทำให้เขาพลาดโอกาสดีแบบนี้
“แรงมากแก...ท้องไม่มีลูก”
เสียงคมสันอุทานออกมา ทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมองเป็นตาเดียว ทั้งเงี่ยหูฟังทั้งสองคนกระซิบกระซาบกัน จนคมสันหันไปกวาดสายตา แล้วพวกนั้นจึงเดินห่างออกไป
“สาระแนจริง!” คมสันสบถ
“แต่ที่ข่าวใหญ่กว่าคือ...ฉันสงสัยว่าตัวเองท้อง”
วราภัคหน้าซีดเผือด เพราะตั้งแต่คืนนั้นที่มีวันไนท์กับชายแปลกหน้า ผ่านไปสามวันถึงกล้าเล่าให้กับคมสันฟัง แล้วเธอก็กินยาคุมฉุกเฉินไม่ทันจนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา
“ฮะ...แกท้อง!”
คราวนี้ไม่ใช่คนที่ผ่านไปผ่านมาเท่านั้น ยังเป็น
ศุภโชคที่ยืนอยู่ไม่ไกลตกตะลึงไปเช่นกัน
‘ท้อง...ท้องกับใคร...ท้องเมื่อไหร่!’
คำถามในหัวศุภโชคเต็มไปหมด ในเมื่อเขายังไม่ได้กิน อยากรู้นักว่าใครเป็นคนที่กินเธอคนแรก แล้วผู้ต้องสงสัยก็คงไม่พ้นคมสัน เพราะสนิทสนมกับเธอที่สุด
“แก...ลางาน ไปตรวจกัน” คมสันร้อนใจกว่าคนที่คิดว่าตัวเองท้องเสียอีก
สองคนเพื่อนสนิทที่คนภายนอกรับรู้ว่า คมสันเข้ามาดามใจหลังจากที่ศุภโชคนั้นประกาศขอแต่งงานกับลูกสาวเจ้าของบริษัท และการลางานนั้นต้องลากับเลขาแผนกสุดเซ็กซี่อย่าง ภัทริน ซึ่งเป็นสายให้กับนวลพรรณเกี่ยวกับเรื่องของศุภโชคอีกด้วย จึงทำให้รู้ว่าทั้งคู่กำลังลางานออกไปด้วยกัน
“ไปไหน”
“เรื่องส่วนตัวครับ...สิทธิ์ลาเป็นของพนักงาน แล้วก็ไม่จำเป็นต้องบอกเหตุผลว่าลาไปทำอะไร ลาก็คือลา”
คมสันไม่ชอบใจภัทริน เพราะขี้เผือกไปทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องชาวบ้าน
“แต่ก็ต้องเขียนเหตุผลการลา”
“ไปตรวจท้องค่ะ” วราภัคประกาศไปเลย อยากให้คนบางคนที่เงี่ยหูฟังอยู่ด้านหลังรับรู้ด้วย ว่าผู้ชายทั้งโลกไม่ได้มีแค่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
“อุ๊ย...! ตายจริง ท้องแล้วมีพ่อหรือเปล่าคะ แล้วจะแต่งเมื่อไหร่ล่ะคะ หาฤกษ์หรือยัง” คราวนี้ภัทรินไม่แค่หัวเราะเยาะ ยังพ่นคำเย้ยหยันออกมาราวกับคนปากไม่มีหูรูด
“ฤกษ์ที่ดีคือเลิกเสือกครับ เคยได้ยินไหมครับ”
คมสันยิ้มอ่อนกล่าวออกมา ต้องการจะด่าให้แม่เลขาปากหมาได้รู้เอาไว้ว่าตัวเองขี้เสือกขนาดไหน
“อ่อ...ท้องน่ะจะมีพ่อหรือไม่ มันก็ดีกว่าท้องไม่มีลูกนะคะ” น้ำเสียงตอนท้ายตวัดขึ้นสูงพร้อมกับรอยยิ้มเยาะต้องการฝากไปถึงใครบางคนที่โคตรเลว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากำลังฟังอยู่ด้านหลัง
คมสันเขียนใบลาเสร็จแล้วก็เก็บกระเป๋าเพื่อนและของตัวเองเดินออกไป ต่อให้อีผจก.ส้นตีนไม่อยากให้ลาก็ไม่สนใจ เพราะประกาศชัดเจนแล้วจะลาครึ่งวัน
ภัทรินมองตามคู่ผัวตัวเมียพร้อมทำปากขมุบขมิบอย่างไม่พอใจ ‘แค่อยากรู้แค่นี้ต้องด่าเสือกด้วย’
“บอสคะ...วราภัคกับคมสันไปตรวจท้องค่ะ น่าจะท้องไม่มีพ่อค่ะบอส...คิริคริ!” ภัทรินกล่าวพร้อมกับลอบยิ้มเบา ๆ แต่กลับโดนสายตาของศุภโชคกำราบเข้าให้จึงต้องหุบปากเงียบสนิท
“พูดแค่ที่ควรพูดก็พอ”
แม้ว่าภัทรินจะใบหน้าโดนอกโดนใจเขามากเพียงใด แต่ทว่าเขาไม่กล้าจะลากผู้หญิงคนนี้มาเกี่ยวพัน เพราะด้วยนิสัยปากสว่างของเธอ จะทำให้เขาซวยไปด้วย หากไม่เพราะว่าตัวเองต้องแต่งงานกับนวลวรรณลูกเจ้าของบริษัทนี้ละก็ เขาไม่ปล่อยให้วราภัคหลุดมือไปแน่
เธอเคยเชื่อฟังเขาอย่างดี แต่ทว่าเมื่อรู้ว่าเขาหลอกเธอก็เหินห่าง นั่นทำให้คนอย่างศุภโชคเสียหน้าและเสียดายเป็นอย่างมาก ‘อุตส่าห์กล่อมจนเชื่องจนเกือบไว้ใจได้กินแล้วเชียว’
หน้าห้องตรวจแผนกสูติโรงพยาบาล S วราภัคและคมสันจับมือกันแน่น ที่นี่เป็นโรงพยาบาลเอกชนชั้นเยี่ยม ดังนั้นคมสันจึงเลือกที่จะพาเพื่อนมาที่นี่ และลุ้นไปกับเธอด้วยเช่นกัน
- ผู้เขียน
